Onze jongen redt het niet

   Geboorte    Blogs bevallingsverhalen    Onze jongen redt het niet

blog over zwangerschap en mama zijn

Debby
   Volg je mij ook?
Schrijf je nu in
en krijg de mooiste blogs in je mail

Onze eerste dochter

Ik ben als de dood, zal onze babyboy huilen? Zullen de meiden het goed doen? Gaat alles zoals het hoort? Ze vertellen mij dat het even kijken is welke baby er eerst komt, nog meer spanning! Ze gaan beginnen en snijden mij open. Pfoe! Geen paniek, geen pijn. Uit eindelijk besluit baby 1 als eerste voor de uitgang te kruipen. Na flink wat gedruk op mijn buik hoor ik een geluid als een piepende puppy. Mijn man staat op om te kijken: 'Wat is ze mooi! '

Onze eerste dochter is geboren! Ik krijg haar niet te zien, ze wordt meteen mee genomen naar de kinderkamer, om daar haar longetjes leeg te zuigen en om nagekeken te worden. Ik raak een beetje in paniek, maar mijn man stelt mij gerust, alles gaat goed. Ik lig te trillen als een rietje en heb mijn hele lichaam niet onder controle.

Ik ben mama!

Na 2 minuten word onze babyboy geboren. Hij huilt! Heel zacht, maar hij huilt! Ik begin langzaam wat hoop te krijgen in de hele situatie. Ook hem krijg ik niet te zien en hij wordt meteen meegenomen naar de kinderkamer waar hij toch korte beademing krijgt, wat iedere baby krijgt om te kijken hoe hij reageert.

In de tussentijd word onze andere dochter geboren, de baby met de navelstreng. Een echte meid, want ook zij laat flink van zich horen! Ik ben mama! Mijn man gaat even mee met onze baby’s om verslag uit te brengen en de onwijs lieve verpleegkundige komt bij mij zitten. Ze stelt mij echt gerust. Door de NAH kan ik verder geen woord meer uitbrengen.

Zelfs als de baby’s eruit zijn en er word gevraagd wat hun namen zijn kan ik dat niet eens vertellen, ik transformeer weer tot Miss Montreal.

Ik heb weer ribben

Mijn man komt terug met het nieuws dat de meiden het super doen en dat de kleine jongen ademt! Ik ben opgelucht en word wat rustiger. Ondertussen gaat er in mijn hoofd om wat er bij die kleine man allemaal mis kan zijn en dat hij misschien wel vreselijke pijn heeft. De neonatoloog heeft mij beloofd dat ze alleen alles doen voor hem als hij een redelijke kwaliteit van leven kan hebben, aan die gedachte houd ik me vast.

In de tussentijd dat ik word dicht gehecht wil ik heel graag dat mijn man naar onze kindjes toe gaat. Als ik klaar ben voel ik voor het eerst aan mijn buik, IK HEB WEER RIBBEN! Heel raar om dat na zo'n lange tijd weer te voelen, maar wat voelt dat lekker zeg. Als ik klaar ben word ik terug ik het ziekenhuisbed geschoven. Ze laten mij de meiden zien in de couveuse met de woorden: ze doen het super.

Kleine babyboy krijg ik te zien met de woorden: "hij heeft het heel moeilijk." Ik begin te beseffen dat dit niet de juiste woorden zijn, maar ook dat we onze babyboy kwijt gaan raken. De meiden gaan naar de neonatologie afdeling en ik word naar de verkoeverkamer gebracht. Kleine babyboy gaat met mij mee.

Onze kleine man gaat het niet redden

Eenmaal in de verkoeverkamer wordt de kleine man met zijn snoeren, draden en zuurstofmaskertje bij mij neergelegd. Mijn man is dichtbij mij en gaat geen moment bij mij vandaan. De buik van het kleine ventje waar ik al die tijd bang voor ben geweest valt 100% mee. Het lijkt een beetje op een peer met bultjes.

Na 10 minuten komen ze tot de conclusie dat de kleine man het nog zwaarder krijgt en dat het beter is om de bedrading los te gaan maken. Onze kleine man gaat het niet redden. Hij krijgt morfine toegediend om rustig aan te kunnen slapen. Ik word uiteindelijk naar mijn kamer op de kraamafdeling gereden ,met mijn kleine man in mijn handen.

Afscheid

Daar kunnen we in alle rust afscheid nemen van ons mannetje. Het moment dat wij de kamer binnen kwamen rijden regende het pijpenstelen, het moment dat hij overleed begon hij te lachen en de zon begon te schijnen. Mijn ouders en schoonouders hebben we nog naar de kraamafdeling laten komen om onze trots te laten zien en om afscheid te kunnen nemen, heel bijzonder.

Ook de fotograaf is al die tijd bij ons geweest en heeft werkelijk prachtige foto’s gemaakt. Ik heb geen moment gemerkt dat ze aanwezig is geweest, heel fijn. Dit had ik voor geen goud willen missen.

Van onze blogger Debby

blog over zwangerschap en mama zijn

Debby   •      Volg je mij ook?
Ik ben blogger bij ikbenZwanger

Hoi! Mijn naam is Debby. Huisje boompje beestje hadden we al. We wilde heel graag een kindje. Alleen de toekomst kun je nooit plannen. Ik heb PCOS en Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) en uiteindelijk zwanger geworden van niet 1, 2, maar 3 kindjes! 1 van de kindjes had een vergrote blaas en is na de geboorte overleden. Inmiddels ben ik een rete trotse mama van onze drieling! Ons leven gaat natuurlijk verder zonder onze kleine jongen en tuurlijk missen we hem elke dag. Ondanks dat genieten we (letterlijk) dubbel van onze meiden!

Lees mijn vorige blog: De dag van de bevalling blog Debby
Lees het vervolg: Onze dappere baby Kane is niet meer
   Volg je mij ook?

Lees alle blogs van Debby

(Bijna) zwangere bloggers gezocht

Vind je het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je kinderwens, zwangerschap, bevalling of baby? Mail ons!

Zin in iets leuks? Zoek een geboortekaartje uit

Ontdek het leukste geboortekaartje voor jou!

Boeken die je helpen over de bevalling meer

Dagboek van een verloskun
Dagboek van een verloskun

Adverteren voor Boeken bevalling?

Hier kan uw advertentie staan

Beste artikelen over Blogs bevallingsverhalen

Schrijf je nu gratis in bij ikbenZwanger

Vriendin worden van ikbenZwanger.com! Meld je aan

Je reactie op Onze jongen redt het niet

Alleen op de knop 'Bericht plaatsen' klikken als je zelf de volledige inhoud hebt geschreven en akkoord gaat met de richtlijnen.

Lees de reacties van anderen en praat mee!

forum voor zwangere vrouwen

Onderwerp: Onze jongen redt het niet
Sistersong
Ik moest echt even een traantje laten voor je jongetje. Ik had gehoopt dat hij het toch zou halen. Sterkte met het verlies en wat knap dat hij het toch nog zo goed gedaan heeft!