Slecht nieuws bij de echo

We hebben even nagedacht over of we wilde gaan, maar ik wilde wel genieten van de andere 2 kindjes. Ondanks baby C is het natuurlijk prachtig dat ik zwanger ben! We hadden de dame van de echo al op de hoogte gebracht van de baby met de blaas.

Zij begon met Baby A en B. Ook zij kwam tot de conclusie: Dit zijn meiden! Bij baby C kwam zij met het nieuws dat het ziekenhuis het niet goed had. Ook Baby C was een meisje. Mijn man kan alleen maar meisjes maken!

Nadat we dit gehoord hadden, wisten we het zeker. Met baby C komt het niet meer goed. Omdat deze dame recht door zee was, hebben wij van haar de verlossende woorden gehad: dit meisje gaat het niet overleven. Ook vertelde ze dat als dit kindje wel zou kunnen ademen, ze zwaar en meervoudig gehandicapt zou zijn en dat ze meer in het ziekenhuis zal zijn dan thuis. Op de een of andere manier gaf dit gek genoeg een soort van rust.

Dit wilde ik niet voor onze kleine meid. Ik moet er niet aan denken dat dit mooie meisje straks een leven moet lijden wat je niemand gunt. Aan een nier dialyse apparaat vastzitten vanaf je geboorte, alleen maar naar het plafond kan kijken, verder niks kunnen en geen toekomst voor je. Nee, dit willen we niet.

Hoe zou dat zijn als wij er niet meer zouden zijn? Ik zou alles voor mijn dochter over hebben, maar haar alleen achter laten op deze wereld, die gedachten kunnen mijn hoofd niet aan.

Ze vroeg of we nog verder wilde met de echo, tuurlijk! Want de andere meiden zijn ook wonderen. Meid A en B hebben we in 3d gezien. De ene meid leek al echt een baby, de ander meer op een labrador puppy, super schattig! Meid A lag zoals papa slaapt, met de armpjes achter haar hoofd, alsof ze op het strand lag. Meid B lag zoals mama, met haar handjes voor haar gezicht.

Super leuk om te zien dat als ze zo klein zijn, je al dingen herkent die je zelf ook doet als je slaapt. 'Ze zijn eigenlijk nog iets te klein, 16 weken is erg vroeg voor een 3D echo, komen jullie over 4 weken weer? Dan kan ik alles veel beter zien en ze nog proberen om samen op 1 echo te krijgen, daarna zullen ze te groot zijn.' Over 4 weken mogen we dus weer baby's kijken!

Voor nu proberen we meid C een plekje te geven, moeilijk maar we zullen wel moeten. We zijn tussen het shoppen voor de andere meiden aan het nadenken wat we verder willen met meid C. Zoals bijvoorbeeld of we haar willen zien na de geboorte en hoe alles verder geregeld moet worden voor haar.

Je komt er dan achter wat er allemaal mogelijk is. Je hebt stichtingen die te vroeg geboren of dode kindjes fotograferen en er zijn zoveel meer mogelijkheden waar je als je dit niet mee maakt nooit over nadenkt. Je kunt zelfs een ster laten vernoemen naar doodgeboren kindjes.

Wel weten we dat we haar willen laten cremeren, de rest zijn we nog over aan het nadenken. Ik duik weer even internet op om informatie te winnen. Daarna duik ik weer op mijn roze wolk.

Het getrappel in mijn buik word met de dag meer. Het grappige is dat ze actief worden zodra mijn man zijn hand op mijn buik legt, alsof ze weten dat is onze papa! Als de kat op mijn buik ligt en begint te knorren, dan voel ik van alles in mijn buik trappelen en wild worden.

Ondanks alles probeer ik te genieten van al het roze, al het moois van zwanger zijn en de 3 mooie meisjes in mijn buik. Ik ben en blijf een moeder van 3 prachtige dochters en ik ben daar super trots op!