Spannende echo van drieling met een vergrote blaas

'U kwam voor een echo?' Klopt mevrouw! 'U mag gaan liggen.' Ik begon mijn broek uit te trekken, weet ik veel dat het al uitwendig kon. Na alle onderzoeken in het Flevoziekenhuis kwam ik nog net niet naakt de kamer binnen. Na zoveel onderzoeken ben je wel wat gewend en schaamte ken je niet meer. De gel voor de echo werd op mijn buik gespoten, KOUD! En toen kreeg ik iets te zien waarvan wij alleen hebben gedroomd, baby's! Heel veel baby's! Ze kregen de namen baby A, baby B en baby C.

Lees eerst over de echo's van baby A en B Op de echo naar drie baby's kijken en daarna hieronder verder over de echo van baby C.

De dame van de echo was iets minder enthousiast. In eerste instantie had ik dat niet eens door, ik zat op een wolk zo groot als Amerika. Ook bij deze baby zat alles erop en eraan en het hartje klopt prachtig. Dit kindje lag wel iets rechter dan de andere kindjes, maar dat leek mij niet zorgwekkend. Toen ze het echo apparaat van mijn buik afhaalde legde ze haar hand op de mijne. "Wat ik nu ga zeggen is niet zo leuk, de laatste baby heeft een vergrote blaas." BAM! Hallo wereld, daar zijn we weer. Na ruim een half uur ergens hoog te hebben gezweefd kwamen we keihard op de grond terecht. Kleine baby's, grote zorgen.

We hadden na de echo kregen een gesprek met de gynaecoloog. Daar zouden we meer te horen krijgen over baby C. Vervolgens gingen er 2 hele lange uren voorbij. We spraken af dat we niet mochten googelen, we zouden wachten tot de arts meer informatie zou geven. Geloof me, die 2 uur wachten in het Disneyland der ziekenhuizen (het AMC) duurde echt heel lang.

Na een lunch en heel veel praten en huilen, was het eindelijk 2 uur. Eerst kregen we een intake door een arts in opleiding. We moesten allerlei papierwerk invullen. Normaal ben ik heel begripvol, maar dit alles duurde mij veel te lang. Ik wilde weten wat er met baby C aan de hand was! Na ruim 3 kwartier werden we eindelijk door de gynaecoloog naar binnen geroepen.

"Hoe gaat het met jullie?"
"Nou mevrouw, ik heb op dit moment geen idee."
"Hoe staan jullie er tegen over om een drieling te krijgen?"
Alsof ik daar nu aan dacht, ik wil weten hoe het met baby C is! We wisten van andere drielingouders dat we een gesprek zouden krijgen over het reduceren van 1 van de baby's. Dat houdt in dat ze 1 baby 'weghalen' en een injectie geven om te overlijden.

We hadden al aangegeven dat dat voor ons geen optie was. Als mijn lichaam het trok, komen ze gewoon met ze drieën. Nadat we dit aangegeven hadden bij de arts, stopte dat gesprek ook vrijwel meteen. Heel fijn, en vertel ons nu maar wat er aan de hand is! Het leek the finale van de Voice of Holland wel, lekker de spanning opbouwen.

Ons kindje bleek een te grote blaas te hebben. Dit zorgt ervoor dat het kindje zijn afvalstoffen niet kwijt kan. Daardoor beschadigen de niertjes uit eindelijk en kan het lichaam zich niet goed ontwikkelen, met als gevolg dat ook de longen niet zouden ontwikkelen en het kindje dood geboren zou worden.

Zo hallo aarde! Daar zijn we weer, het voelde alsof ik in China terecht kwam, de grond schoof onder mijn voeten weg. En toen kwam er een Maar. "Maar het kan zijn dat het klepje nog open gaat en dat het nog niet goed ontwikkeld is. Je zult aankomende maandag met spoed terug moeten komen, dan hoor je meer." Als ik het woord spoed hoor, is er iets helemaal niet goed.