Een plekje voor baby C

Yes, VERLOF! Inmiddels ben ik alweer 24 weken zwanger! Nu al verlof? Ja! Ik kan niet te lang meer op mijn benen staan en mijn werk als kapster is echt niet meer te doen. Op dit moment is de bank mijn aller beste vriend en bestaat mijn dag uit een boodschapje doen en rusten, veel verder kom ik niet meer.

Afgelopen weken zijn voorbij gevlogen en hebben we in een soort achtbaan vol emoties gezeten. Zo gaat het super goed met de meiden, ze doen het beter dan verwacht. Daarnaast genieten we volop zijn we volop van alle handjes en voetjes die uit mijn buik steken. Er is echter wel zwangerschapsdiabetes bij mij geconstateerd. Insuline spuiten hoef ik niet, maar wel natuurlijk heel goed op mijn voeding letten.

Ik ben nu in 24 weken tijd 12 kilo aangekomen, wat ik zelf heel erg mee vind vallen voor 3 kindjes. Voor mijn zwangerschap woog ik 60 kilo. Volgens de artsen ben ik goed bezig, dus daar gaan we dan ook vanuit. Alles voor onze meiden! Door de PCOS schijn je een grotere kans te hebben op zwangerschapsdiabetes, dus voor hun was de uitslag niet zo raar, al kwam dat voor mij een beetje als een shock. Dat kan er ook nog wel even bij...

We hebben veel op een rijtje moeten zetten voor de geboorte van onze meiden. Van leuke dingen, maar ook minder leuke dingen. Zo hebben we alles in huis voor de meiden, dat geeft toch een stukje rust. Ook zijn we bezig met een fotograaf van stichting Early Birds en stichting Still om de eerste en laatste momenten van baby C vast te leggen.

Stichting Early Birds fotografeert prematuur kindjes, stichting Still doodgeboren kindjes. Onze kanjer C is zo ontzettend sterk dat ze nog steeds levend in mijn buik zit. Er wordt zelfs gedacht dat ze misschien nog een dag zou kunnen leven, misschien zelfs 2 of 3. Veel mensen kijken ons raar aan als wij vertellen dat wij het over euthanasie hebben gehad met de arts. Met een blik van HOE KUN JE?

Bij Baby C is het zo dat de nieren al niet neer werken, dat ze bijna 0% long ontwikkeling heeft en dat ze nooit het ziekenhuis uit zal komen. Ze zal moeten vechten voor niks en zal ademen alsof ze door een rietje ademt. Ooit geprobeerd? Geloof me, na een halve minuut ben je daar klaar mee.

Zelf zouden wij nooit zo een leven willen lijden. Daarom hebben wij er voor gekozen samen met de artsen om dit meisje niet onnodig te laten lijden. Dus niet reanimeren en zorgen dat ze rustig kan inslapen.

Een moeilijke beslissing, maar voor onze meid het allerbeste. Je wilt het beste voor je kinderen, ook in slechte situaties. Volgende week mogen we voor de verandering weer naar het AMC voor controle, dan zal de kinderarts er ook wezen. Ik ben benieuwd!

Over de crematie hebben we ook nagedacht en we willen dit met zijn tweeën doen en afsluiten. Geen heel ‘feest’ er omheen, gewoon samen, met z'n tweetjes. We willen haar straks uitstrooien op een plek waar ze vrij kan zijn van pijn en een plek waar wij, als we daar behoefte aan hebben, terug kunnen komen om te beseffen dat haar bestaan nooit zo mooi was geweest als de omgeving waar ze nu is.

We willen haar as gaan uitstrooien bij de Soesterduinen. Daar staat een hele mooie boom, net als in een sprookje. Het is ook de boom waar onder wij onze zwangerschaps fotoshoot hebben gehad en toen we daar stonden hadden we allebei het gevoel, dit is de plek. Ik werd er zelfs emotioneel van, bij de gedachte dat dit perfect was.

We willen doen wat voor ons het beste voelt, al zullen sommige mensen op hun tenen getrapt zijn als ze dat horen. Dat is niet anders, want we doen het op onze manier en niet anders.

Langzamerhand begint ons huis roze te kleuren. We kunnen een aantal dingen van ons lijstje afstrepen en dat voelt lekker. Babykamer? Check! Alles voor de meiden in huis? Check! Halve huis verbouwd? Check! Beneden alles klaar? Check! Raar om te zeggen toch wel, maar onze meiden zijn welkom!

We hopen natuurlijk dat de bevalling nog een week of 10 op zich laat wachten, maar met 3 kindjes weet je het natuurlijk nooit wanneer de sluizen open gaan. Dus de ziekenhuis tas gaan we morgen ook maar eens inpakken en verder met de kleertjes wassen en strijken!

Het is een gek idee dat er over een paar maandjes hier 2 mooie meiden in de box liggen, ik kan het mij bijna nog niet voorstellen ondanks mijn dikke buik!