Toen was het moment daar. De spanning steeg. Mijn ‘zogenaamde’ vriendin liep ten einde van haar zwangerschap. Zou ze dit alles echt hebben gemeend? Zou ze echt het lef hebben om dit te doen? Zou ze net als ons hem deze naam geven? Tenslotte kochten ze ook een nieuwe bank als wij die net hadden gekocht. Mijn gedachten schoten maar heen en weer.

Tip. Om deze blog te begrijpen; start bij het lezen van twee blogs geleden Het begon met een berichtje van mijn beste vriendin: Zijn jullie straks thuis? en als je wilt weten wat Debby heeft doorgemaakt het afgelopen jaar, begin dan bij het begin: Zwanger na een hersenbloeding en PCOS blog Debby.

Rond 1 januari was ze uitgerekend en elke dag checkte ik op Facebook of ik al iets zag wat er op wees dat ze bevallen was. Maar elke keer dat ik keek, zag ik niets en bleef die vraag door mijn hoofd gaan. Zal ze het wel op Facebook zetten? Hoe ga ik er anders achter komen? Ze zette überhaupt bijna nooit wat op Facebook, zo ook niet dat ze zwanger was, alsof je daar niet super trots op mag wezen! 

Mijn telefoon stond roodgloeiend van berichtjes. Huh? Zoveel opeens? Ik had even een uurtje niet gekeken op mijn telefoon. ‘Check je Facebook!’ stond er. En ja hoor daar was hij. DE foto stond op Facebook. Drie handen op elkaar gestapeld. Op zich een leuke en lieve foto en mooie tekst erbij, maar geen naam.

Zouden ze het dan niet er op durven zetten om ons te kwetsen? Zouden ze rekening houden met ons? Of zou hij toch een hele andere naam hebben? Of is dit gewoon interessant doen om geen naam erbij te zetten in de hoop dat iedereen het zou gaan vragen? Ook deze gedachten speelde door mijn hoofd en op de een of andere manier kon ik geen moment rust vinden. Het bleef maar knagen en knagen.

Ik sprak er met een vriendin over. "Je weet nu toch eigenlijk al genoeg, anders hadden ze wel een naam erbij gezet. Blijkbaar zijn ze zo egoïstisch dat ze echt de naam van hun kindje boven jullie vriendschap verkiest." En daar had ze ergens wel gelijk in, maar toch wilde ik het niet geloven. Ik wilde gewoon niet geloven dat iemand die zo dichtbij je stond, je zo zou kunnen kwetsen.

Na een paar dagen nadat ik wist dat hij geboren was, liet ik het maar los. Wat is de meerwaarde als ik wel weet hoe hij heet? Wat heeft het eigenlijk voor nut? Niets, dus eigenlijk heeft het geen nut en geen zin om hier zo lang over door te blijven piekeren. Ik besloot extra te genieten van mijn meiden en ze extra veel te knuffelen.

Ik had even een Mama avond. Naar de bingo met alle buren van mijn ouders. Te oubollig, maar wel supergezellig! Tenslotte hoor ik ook nog steeds tot de ‘buurtjes’. Mijn moeder haalt mij altijd op, omdat ik door mijn NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) in het donker nog steeds geen auto kan rijden.

Ik stapte bij mijn moeder in de auto. "Je raad nooit waar ik achter ben gekomen. Ik weet hoe hij heet." "Hoe weet jij dat nou weer?" vroeg ik. Onze ‘vrienden’ zijn vaak zat ook bij mijn ouders over de vloer geweest. Zo vaak dat ze ook Facebook vrienden waren geworden. Ze waren inmiddels een soort van geadopteerd door de familie. We hebben zelfs Oud en Nieuw met z’n allen gevierd.

Mama vertelde: "Papa kreeg een melding op zijn telefoon over een bericht dat was geplaatst als 'haar verhaal' op Facebook en daar stond zijn naam bij. Papa werd heel boos toen ik vroeg wat er was. Hij ging helemaal uit zijn plaat. Toen ikzelf wilde kijken met mijn telefoon, was het alweer verwijderd." En dat klopt! Mijn man had precies hetzelfde, maar heeft alleen gezien dat het bericht verwijderd was.

Mijn haren gingen overeind staan. Ik kreeg er kippenvel van. Mijn hart bonsde op plekken waar het niet bonzen kon en ik voelde mijn wangen knal en knalrood worden. BAH! Heb dan ballen en laat het lekker staan! Je bent toch trots op je kindje, dan toch ook op de gekozen naam? Blijkbaar niet. Blijkbaar bang voor de reacties die ze krijgt. Ik begreep er geen jota van.

Ik hoop dat ze als ze zijn naam roept, ze ergens ver nog steeds aan onze vriendschap denkt, aan alle leuke momenten die we samen hebben gehad. Dat ze denkt aan wat ze weggegooid hebben, aan ons verdriet en de woorden die we hebben gehad. Ik wens haar een prachtige toekomst met man en kind met heel veel jeuk! Succes ermee, CIAO!