Bevallingverhaal ingeleid met 37 weken

   Geboorte    Blogs bevallingsverhalen    Bevallingverhaal 37 weken

blog over zwangerschap en mama zijn

Janine
   Volg je mij ook?
Schrijf je nu in
en krijg de mooiste blogs in je mail

Aan het CTG in het Geboortecentrum

Koffers gepakt, Maxi-Cosi in de auto en we kunnen vertrekken naar het Geboortecentrum. Het einde is in zicht en het zal niet meer heel lang duren, voordat we onze kleine man in onze armen kunnen nemen. Toch blijft het een apart idee. Je vertrekt met z’n tweeën en komt met z’n drietjes terug.

Om 8 uur komen we aan bij geboortecentrum. We melden ons aan en worden naar de verloskamer gebracht. Het is een fijne grote kamer, met eigen badkamer, een bank, een grote tv en een stretcher voor mijn man om op te slapen. De verloskundige en de verpleegkundige komen binnen. Ze geven aan dat ik eerst gekoppeld wordt aan het CTG apparaat. Hierna zullen ze het verdere plan met me bespreken.

Na 30 minuten komen ze terug, de kleine doet het goed. Het CTG zag er goed uit. Ze geven aan dat ik vaginale medicatie krijg om de bevalling op te wekken. Het eerste uur moet ik aan het CTG blijven zitten om te kijken hoe de kleine op de medicatie reageert. Om de 4 uur komen ze langs om te kijken hoe het ervoor staat. Ze voelen of ik al eventueel ontsluiting heb en of de baarmoeder helemaal plat is. We beginnen met 2 cm ontsluiting en de baarmoeder is voor ongeveer de helft plat, maar nog niet volledig.

We zijn alweer 48 uur verder en ik voel nog steeds geen weeën, enkel harde buiken. De verloskundige komt weer langs en geeft aan dat we doorgaan met medicatie vaginaal te geven tot mijn weeën zijn begonnen en ik hierna pas medicatie via het infuus zal krijgen.

De weeën beginnen gelijk hevig

Mijn eigen gynaecoloog heeft dienst, dus komt hij even langs. Hij geeft aan dat zolang ik hem gedurende komende periode niet zie, dat dat goed nieuws is. Dus zegt hij: “Ik hoop dat als ik langskom ik je mag feliciteren.”

Omdat ik een hoge vliesscheur had, gingen ze ervan uit dat mijn vlies al genoeg open was. De verloskundige besluit dit toch nog eens na te kijken. Ze geeft aan dat ze het idee heeft dat ze nog een vlies voelde zitten. Ze besluit om te kijken of ze het kan breken. Dit doet ze met een soort plastic naald. Ineens voel ik een plas water komen. Mijn vliezen zijn gebroken. Opgelucht ben ik en blij dat waarschijnlijk nu de bevalling snel op gang gaat komen.

Ze geeft aan dat ze nu ook beginnen met het geven van weeënopwekkers via het infuus en dat ik vanaf nu aan de CTG moet blijven. Alles wordt klaargemaakt en nog geen 5 minuten later beginnen de weeën. Ze zijn gelijk erg intens en ik moet me goed focussen op ze op de vangen. Ze komen ook al gelijk om de 4 minuten. Bij elke wee wordt de pijn intenser, en ik begin rugweeën te krijgen. Ik weet niet hoe ik moet zitten of liggen en welke houding het fijnst is.

De weeën worden alleen maar erger en er komt een enorme weeënstorm aanzetten. Het begon bij mij niet geleidelijk, maar begon gelijk enorm heftig. Mijn man kan zeggen wat hij wil, maar het liefst wil ik dat hij zijn mond houdt, terwijl als de verpleegkundige me aanspreekt en tips geeft, ik dit prima kan hebben (ook al zegt mijn man precies hetzelfde).

Ik kies voor een ruggenprik

Mijn weeën waren begonnen om 12.30 en het is op dit moment 16.00. De verloskundige komt kijken hoever mijn ontsluiting is. Ik hoop natuurlijk op goed nieuws, dat we al goed zijn opgeschoten. Maar helaas, ik heb pas 3 cm ontsluiting en ik houd het nu al niet meer uit van de pijn van mijn weeën.

Ik had van tevoren geen geboorteplan gemaakt. Ik wilde de bevalling op me af laten komen en zo laten bepalen. Ik geef aan dat ik pijnmedicatie wil, omdat ik dit niet langer zo volhoud. De verloskundige geeft me uitleg over de verschillende opties. Mijn opties zijn morfine pompje (deze haalt alleen topje van weeën af) of een ruggenprik (deze heeft wel risico’s). Ik weet gelijk wat ik wil: de ruggenprik. Ik moet namelijk nog 7 cm en ga dit zo echt niet volhouden.

Om 17 uur word ik naar de OK gebracht om de ruggenprik te plaatsen. Ze geven aan dat ik duidelijk moet aangeven wanneer ik een wee krijg, zodat ze dan even kunnen stoppen. Ze beginnen gelijk na de wee en zodra de naald erin zit, krijg ik ineens meteen een wee erachter aan. Nu moet ik zo stil mogelijk blijven zitten tijdens de wee, zodat de naald zich niet verschiet. Gelukkig door me goed te focussen en met hulp van verpleegkundige lukt me dit.

Op dat moment heb ik 4 cm ontsluiting

De ruggenprik zit er in. Ik voel mijn benen slap worden en de weeën doen vrijwel gelijk geen pijn meer. Ik voel ze wel, doordat mijn buik zich helemaal aanspant, maar pijn doet het niet meer. Ik wordt weer teruggebracht naar de verloskamer. Rond 18.00 uur komt de verloskundige, ze geeft aan dat ik een katheter krijg ingebracht, omdat ik nu niet meer voel wanneer ik moet plassen.

Ook zal ze nogmaals de ontsluiting voelen. Op dat moment heb ik 4 cm ontsluiting. Ze geeft aan dat ze verwacht dat ik vannacht ergens zal komen te bevallen met dit tempo. Ik heb op dit moment weer meer rust en heb zelfs zoveel rust dat ik weer even wat kan eten. Dit was me sinds vanmiddag niet meer gelukt.

Om het moment dat de verloskundige de deur uitgaat, breekt mijn man uit in tranen. Hij geeft aan dat hij het heel erg moeilijk vond om te zien ik hoeveel pijn ik had en dat hij dan niets voor me kon doen. Alle stress van de afgelopen weken kwam er bij hem ook even uit. Maar hij geeft aan nu wel opgelucht te zijn dat hij nu weer rust in mijn ogen kan zien en dat doet hem goed.

Ik bel vervolgens ook mijn ouders even. Zij zitten namelijk sinds zondag al in spanning (nu dinsdag) te wachten op telefoontje. Ik geef ze aan dat de bevalling opgang is en ik nu een ruggenprik heb, omdat de weeën heel heftig waren. Ook geven we aan dat we waarschijnlijk vannacht zullen bevallen ergens, dus dat ik ’s ochtend vroeg pas bel als dit zo is.

De hartslag van de kleine man zakt in

Om 20.00 komt de verloskundige weer langs. Ze geeft aan dat de hartslag van de kleine bij elke wee mee daalt en daarom de weeënopwekkers nu even moeten stoppen. Mijn infuus wordt afgekoppeld en ze geeft aan dat ze even gaat overleggen met de gynaecoloog en ze zal erna bij me terugkomen.

De weeën gaan gewoon verder en de hartslag van de kleine man wordt weer stabiel. Nog geen 10 minuten later komt de verloskundige binnen. Ze ziet dat de hartslag weer stabiel is. Ze wilde eigenlijk op dat moment mij weeënremmers geven, maar omdat de kleine weer herstelt, geven ze aan te durven afwachten. Mijn ontsluiting wordt nogmaals gecontroleerd en is op dat moment 6 cm.

Ik krijg persweeën

Om 22 uur geeft mijn man aan nog even wat slaap te pakken waar kan en dat ik hem moet wakker maken als er wat is. Nog geen 15 minuten later word ik ineens mega misselijk. Ik vraag of hij een bakje wilt pakken. Hij is net op tijd, want daar komt al mijn eten. Het lucht hierna wel enorm op en de misselijkheid is gelijk weg. Hierna krijg ik het gevoel dat ik moet poepen (waarschijnlijk persweeën). We drukken op de bel.

De verpleegkundige komt langs en ik doe mijn verhaal. Ze vertelt dat de verloskundige elk moment komt voor haar laatste ronde en ze zal dan nogmaals naar mijn ontsluiting kijkt. De verpleegkundige meet mijn koorts en heb op dat moment 38.1 graden. Ze geeft aan dat ze overlegt met de arts of ik nu meteen antibiotica moet krijgen in verband met mijn hoge vliesscheur.

De verloskundige loopt binnen. Ze geeft dat ze sowieso wilde kijken hoever ik ben, zodat ze dit goed kan overdragen aan de volgende die dienst heeft. Ze voelt naar mijn ontsluiting en er klinkt verbazing. Ze geeft aan: “Je bent zover. 10cm ontsluiting. We kunnen gaat persen.” Het moment dat de kleine er eindelijk is komt steeds dichterbij.

Van onze blogger Janine

blog over zwangerschap en mama zijn

Janine   •      Volg je mij ook?
Ik ben blogger bij ikbenZwanger

Ik ben 26 jaar. Werk als Verpleegkundige in het ziekenhuis. Trotse Mama van Juul

Lees mijn vorige blog: Thuismonitoring vanaf 34 weken met CTG scan
Lees het vervolg: Geboorte van onze kleine Juul
   Volg je mij ook?

(Bijna) zwangere bloggers gezocht

Vind je het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je kinderwens, zwangerschap, bevalling of baby? Mail ons!

Zin in iets leuks? Zoek een geboortekaartje uit

Ontdek het leukste geboortekaartje voor jou!

Boeken die je helpen over de bevalling meer

Dagboek van een verloskun
Dagboek van een verloskun

Adverteren voor Boeken bevalling?

Hier kan uw advertentie staan

Beste artikelen over Blogs bevallingsverhalen

Schrijf je nu gratis in bij ikbenZwanger

Vriendin worden van ikbenZwanger.com! Meld je aan

Je reactie op Bevallingverhaal 37 weken

Alleen op de knop 'Bericht plaatsen' klikken als je zelf de volledige inhoud hebt geschreven en akkoord gaat met de richtlijnen.