Hoeveel kans is er op een miskraam met bloedingen?

   Zwanger    Miskraam    Kans op miskraam blog

blog over zwangerschap en mama zijn

Flow
   Volg je mij ook?
Schrijf je nu in
en krijg de mooiste blogs in je mail

Wat een onzekerheid! Bloedverlies, stolsels... ik was zo bang voor een miskraam. Na nog maar pas geleden de positieve zwangerschap te hebben gezien op de eerste echo, is alles zo mooi maar ook zo spannend. We willen zo graag een kindje en ik wil er alles voor doen. Het is niet anders dan wachten en vertrouwen... Maar ondanks deze spannende tijd is het ook zeker genieten.

Het voelt mis... wat is de kans op een miskraam?

De goede echo, het gesprek met de verloskundige, ik ging mij meer en meer zwanger voelen. Tot twee dagen na ons verloskundige bezoek. In de ochtend voelde ik ineens vochtigheid. Op de wc kleurde het toiletpapier rood. Mijn vriend werkte thuis die dag. Geschrokken riep ik hem om hulp. Toen stroomde het bloed langs mijn benen op de grond. Tussen het bloed lag een stolsel/baarmoedervlies!? Kort ervoor had ik heftige steken gehad, ik dacht aan bandenpijn. Het was niet te vergelijken met menstruatiepijn. Het waren diepe scherpe steken onderin mijn vagina/buik.

De verloskundige aan de lijn adviseerde mij op bed te gaan liggen om het heftige bloeden te stoppen. Mijn hele lichaam trilde. Huilend met mijn lief. "Dit is fout, dit is niet goed" was het enige wat ik kon zeggen. De steken waren gelukkig verminderd. Daar lagen we, van mooi geluk in vreselijk verdriet.

Mijn schoonmoeder was vrij en kwam ons steunen. Met zijn drietjes huilend op bed kwamen we iets tot bedaren. Later belde de verloskundige terug om naar de bloeding te vragen. Het bloeden leek inmiddels gestopt. Vanwege de kans op nieuwe bloedingen adviseerde ze mij een maandverband te dragen en verder rustig aan te doen. In de tussentijd zou zij gaan rond bellen om mij zo snel mogelijk voor een echo te plaatsten. Tot die tijd was het afwachten.

Aan te telefoon vroeger wij haar of dit een miskraam was en waar wij rekening mee moest houden. Zonder echo was dit niet te bepalen, maar oprecht gaf ze aan dat het verliezen van veel bloed met stolsels vaak wijst op een miskraam.

Lees de tips van de redactie om de kans op een miskraam te verkleinen.

Het lange wachten

Na te hebben gedoucht en de heftigste paniek iets was gezakt zijn mijn vriend en ik een frisse neus gaan halen. We praatte over hoe dit kon gebeuren. Twee dagen geleden zaten wij nog in een roze wolk bij de verloskundige. Is al dat moois dan zomaar voorbij?

Thuis gekomen belde de verloskundige met helaas het nieuws dat er voor die dag geen plek meer was. De volgende dag zou er in het ziekenhuis worden gekeken naar wat het bloedverlies te betekenen had door middel van een echo en aansluitend een bezoek bij de gynaecoloog.

De uren kropen voorbij. Steeds weer werd ik overdonderd door vlagen van verdriet, vragen en angst. Ik ben voor meer informatie toch maar op internet gaan kijken om te weten wat een miskraam nou precies was.

Heftige verhalen over buikkrampen en heftig bloedverlies. Maar ook verhalen over bloedingen waarbij de zwangerschap in stand was gebleven. Wij wisten niet meer wat we moesten denken. Hadden we nog hoop of was er toch alleen verdriet? Het bloeden was nog steeds gestopt, maar de verloskundige vertelde dat het later ook nog verder kon gaan.

De volgende ochtend durfde ik amper te plassen. Wat als de bloeding verder gaat. Opgelucht zag ik niets rood op het toiletpapier. Ik voelde mij nog heel erg zwanger en het was steeds moeilijker te geloven dat er iets flink mis was.

Hopen of verdriet?

Voor wat afleiding zijn we buiten de deur gaan ontbijten, zodat we niet gek werden van die veel te langzame klok thuis. Tot we in de middag eindelijk naar onze afspraak konden gaan. Wat een spanning. Zou deze echo bevestigen waar we zo bang voor waren of konden we toch een wonder aanschouwen? Ik wist het niet meer. Op internet had ik gelezen dat er gekeken wordt of er nog een hartje klopt en of er dus wel of geen miskraam op gang was gekomen.

In het ziekenhuis werd ik heel aardig ontvangen. Ongecontroleerd trilde mijn lichaam weer van de spanning en angst.
Nadat ik op de bank plaats had genomen ging het licht uit. Echoscopiste had beloofd voorzichtig te gaan kijken. Mijn ogen hield ik stijf gesloten. Ik durfde het scherm niet te zien.

Eindelijk de verlossende echo

Tot mijn verbazing hoorde ik ineens: "Kijk hier is het kindje en kijk hier zie je een kloppend hartje!". Mijn vriend zijn hand was inmiddels fijngeknepen. Mijn hart sloeg door alle delen van mijn lichaam. Voorzichtig opende ik mijn betraande ogen en keek naar het scherm. Dat is duidelijk een hartje. Ons wondertje is er nog. Precies zo groot als bij het aantal weken hoort. Het kindje maakt het goed!

Ik kon het amper geloven. Maar de beelden logen er niet om. "Mag ik nog eens kijken?" vroeg ik aan de echoscopist. En dat mocht zeker. Ze heeft alles zorgvuldig met ons bekeken. Er was inderdaad naast het kindje een bloeding te zien. Een hematoom was waarschijnlijk de oorzaak van de heftige bloeding. Maar verder zag alles er keurig uit.

De gynaecoloog kon het bloeden niet exact verklaren. Op de echo was een bloeding van de baarmoeder te zien. Dit bloed zou ik nog kunnen gaan verliezen. De bloeding kon ook nog verder gaan bloeden. Maar ik had verder geen druppel meer verloren en daarom zou het met de tijd ook van binnen kunnen oplossen. Om zo min mogelijk druk op de bloedvaten te houden, moest ik het rustig aan doen.

Emotionele achtbaan

Buiten het ziekenhuis kwamen we pas op adem. Door de achtbaan van emoties wisten we niet meer wat we voelden. We waren blij, maar konden het tegelijkertijd allemaal niet geloven.

In de dagen erna durfden we langzaam echt weer blij te zijn. De wisseling van angst en verdriet, naar het geloven van een wonder, had even tijd nodig om het echt te voelen. Ook was ik heel bang voor een nieuwe bloeding.

Een week later bleek op een controle echo dat de bloeding nog maar slecht te zien was. Mijn lichaam leek het dus langzaam aan op te lossen. Dat was een heel fijn idee wat veel vertrouwen gaf. We konden weer verder met genieten.

Van onze blogger Flow

blog over zwangerschap en mama zijn

Flow   •      Volg je mij ook?
Ik ben blogger bij ikbenZwanger

Als mama maak je heel wat mee. Zwanger worden, bevallen en moeder zijn ging niet altijd even makkelijk. Maar wat zijn we gelukkig met onze 3 mini’s. En natuurlijk is niet alles een grote roze wolk. Over de mooie en minder mooie dingen schrijf ik in mijn blog. De gewone dingen waar veel ouders zich in herkennen of helemaal niet. Lees lekker mee.

Lees mijn vorige blog: Bloedverlies met 7 weken zwanger
Lees het vervolg: 10 weken echo met volle blaas
   Volg je mij ook?

(Bijna) zwangere bloggers gezocht

Vind je het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je kinderwens, zwangerschap, bevalling of baby? Mail ons!

Zin in iets leuks? Zoek een geboortekaartje uit

Ontdek het leukste geboortekaartje voor jou!

Gratis producten meer

Gratis de blije doos NU met Nijntje rammelaar
Gratis de blije doos NU met Nijntje rammelaar
Gratis Zwanger- en Babybox aanvragen
Gratis Zwanger- en Babybox aanvragen
Zwanger? Vraag gratis de blije doos aan
Zwanger? Vraag gratis de blije doos aan

Beste artikelen over Miskraam

Miskramen komen best vaak voor. Ongeveer 25% van alle vrouwen krijgt een of meerdere miskramen. Bij bevruchting wordt een groot percentage van alle bevruchte eicellen voortijdig afgestoten. Meestal merk je dat niet eens, omdat je daarna gewoon ongesteld wordt. Lees onze beste artikelen en blogs:
Geen miskraam!? »
De miskraam in volle glorie »
De miskraam in volle glorie »
Miskraam of geen miskraam? »
Blijft deze wel zitten? »
Hartje klopt op echo? »
Bloedverlies eerste weken »

Schrijf je nu gratis in bij ikbenZwanger

Vriendin worden van ikbenZwanger.com! Meld je aan

Je reactie op Kans op miskraam blog

Alleen op de knop 'Bericht plaatsen' klikken als je zelf de volledige inhoud hebt geschreven en akkoord gaat met de richtlijnen.