Mijn bevallingsverhaal deel 2 - de kraamweek

   Geboorte    Kraamweek    Mijn bevallingsverhaal deel 2

blog over zwangerschap en mama zijn

Daniela
   Volg je mij ook?
Schrijf je nu in
en krijg de mooiste blogs in je mail

In Duitsland verloopt de kraamweek anders

Toen ik van mijn dochter beviel, moest ik zes dagen in het ziekenhuis blijven vanwege de keizersnede. Bij een natuurlijke bevalling is het in Duitsland eveneens normaal om pas na enkele dagen (2-3) naar huis te gaan. Ik was er dan ook verbaasd over dat in Nederland de net bevallen vrouw dezelfde dag weer naar huis mag. Ook het concept kraamzorg was nieuw voor mij.

Bij mijn dochter had ik gedurende een week elke dag visite van een Hebamme (verloskundige) die mij en de baby onderzocht. Dit duurde ongeveer een uur. Na die week kwam ze nog onregelmatig langs tot mijn dochter een maand oud was. Het was dus wennen voor mij hoe dat hier in Nederland geregeld is. Daarnaast had ik ook mijn eigen voorstellingen erover hoe ik mijn kraamweek zou willen hebben. Maar hoe dat is met verwachtingen: in de realiteit is toch alles anders…

Thuiskomen na de bevalling

Op de dag van de bevalling kwamen wij ongeveer zeven uur na de bevalling (rond 10 uur ’s ochtends) naar huis. Vanuit het ziekenhuis belde ik al de kraamzorg zodat de kraamverzorgster zo snel mogelijk langs zou kunnen komen. Het was een zo gek gevoel om gewoon maar zo met ons kindje naar huis te komen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Maar wij waren ook ontzettend trots en heel blij.

Helaas was mijn dochter niet thuis, omdat zij precies dit weekend meerdere optredens vanuit haar dansgroep had. Pas twee uur later kwam zij eindelijk haar broertje bewonderen. Zij vond hem een mooie baby en was op slag verliefd op hem. Het liefst wilde zij hem de hele tijd vasthouden, maar was tegelijkertijd bang iets verkeerd te doen. De volgende dagen leerde zij hem verschonen en aankleden wat dan ook haar favoriete bezigheid werd.

Gelukkig deed zij dit zo graag, want ik was er de eerste dagen echt niet toe in staat. De eerste dag had ik heel veel last van mijn hechtingen en moest ik ook nog de hele tijd de katheter met me meedragen. Normaliter ben ik niet zo van de pijnstillers, maar omdat de bevalling al zo vermoeiend was, koos ik er toch maar voor om paracetamol te nemen.

Slapen lukte mij nauwelijks omdat ik bij elk geluid van de baby wakker werd. Maar dit maakte mij ook niet zo veel uit. Sterker nog: ik besloot in de nacht volledig alleen de zorg op mijn rekening te nemen, zodat mijn man goed uit kon rusten. Maar het was toch een hele opgave om de baby ’s nachts te verschonen, omdat ik dan mijn katheter en de placenta plus de baby naar de andere kamer moest brengen.

De kraamzorg

Voor sommigen klinkt het misschien gek dat ik mijn man liet slapen, maar hij had dus ook een nacht overgeslagen en ik had hem overdag hard nodig omdat ik nog niet zo veel kon doen. Eigenlijk is hiervoor dus de kraamzorg bedoeld, maar in de praktijk was het toch meer zo dat mijn man alles deed (inclusief koffie zetten voor de kraamverzorgster).

Zij zag haar taak meer daarin om alles in de kraamwijzer bij te houden zoals de temperatuur van mij en de baby, hoeveel stoelgang wij (ja: wij!) hadden en hoe vaak de baby at. Okay, ze heeft ook wel eens de badkamer schoongemaakt, maar verder moesten wij haar om alles vragen zoals beddengoed verschonen.

Het was wel een aardige vrouw, maar in al had ik meer het gevoel voor haar te moeten zorgen i.p.v. andersom. Waar ik wel blij mee ben, is dat zij best praktijkgericht was. Na een aantal nachten niet te hebben geslapen, vertelde ze ons dat sommige ouders een nestje tussen zich in het bed leggen waar de baby kan slapen. Dit is natuurlijk tegen de adviezen in om de baby niet in het ouderlijke bed te laten. Ik was er wel heel blij mee, omdat ik inderdaad op die manier ook een beetje rust kon pakken.

De nasleep van de bevalling

Het plassen was de eerste dagen nog wel een dingetje voor mij. Omdat ik anders weer naar het ziekenhuis had moeten gaan, heb ik echt wel mijn best gedaan om de tweede dag goed te plassen. Ik heb alles geprobeerd: onder de douche, fluitend, met waterkraan aan. Het laatste hielp toen ik me tegelijkertijd voorstelde dat ik dit voor mijn baby doe.

Ik stelde mij voor hoe hij me met zijn grote ogen aankeek en ja hoor: het lukte! Daarnaast heb ik de eerste dagen het zo gepland dat ik de paracetamol nam kort voordat ik naar toilet ging. Zo had ik een strategie gevonden die mij ook de volgende dagen hielp met plassen en kon ik van de katheder af. Dat was echt een verademing.

Van de hechtingen had ik last tot ongeveer dag 7 na de bevalling. Ik lette er goed op om altijd na het plassen de wond met warm water schoon te maken en een keer per dag alles grondig te douchen. Door al dat bloed was het wel een opgave om alles schoon te houden, immers deed het aanraken ook nog pijn. Maar dit bewaarde mij voor een ontsteking en al na een paar dagen verzekerde mij mijn man dat alles weer normaal eruit gaat zien. Gelukkig zijn de hechtingen vanzelf opgelost.

Als ik terugdenk aan mijn kraamweek, dan denk ik vooral aan één iets: bloed! En dan echt overal. Wij hebben wit beddengoed, daar was het rood ook nog veel beter op te zien. Nou gebruikte ik natuurlijk kraamverband, maar toch lekte soms wel iets. En de placenta van de baby gaf ook nog steeds bloed af ook al hadden wij die al gewassen. Mijn man was zo slim om alles met soda te wassen en dit hielp om de vlekken eruit te krijgen.

De Lotusbevalling

Hoe wij de Lotusgeboorte hadden gepland lees je hier: De voorbereiding op de Lotusgeboorte.

Wat betreft de placenta, heeft de lotusbevalling onze verwachtingen slechts deels waar gemaakt. In een eerdere blog heb ik uitgelegd, waarom wij voor de lotusbevalling kozen. De verwachtte rust was er niet. Hij was al van begin af aan een heel onrustige baby en wij hadden het gevoel dat hoe dichter wij bij de placenta kwamen, des te onrustiger hij werd.

Maar door de kleertjes en het heen en weer dragen van baby met placenta is er toch veel spanning op de navelstreng. Toen wij op dag 2 de navelstreng doorknipten omdat die al ingedroogd was, werd de baby ook in totaal rustiger. Het klopte wel dat hij minder sterk afviel dan gewone baby’s. Al op dag 6 zat hij weer boven zijn geboortegewicht.

De eerste dagen aan de borst

Heb je een baby dat niet goed eet, kan het cruciaal zijn dat het niet zo veel afvalt. Onze baby lag al in het ziekenhuis goed aan de borst en ook mijn productie kwam goed op gang. Hier was dus nix mis mee. Wel had ik de eerste dagen een kloof in mijn rechte tepel en de tepels moesten eerst nog wennen, maar over het algemeen ging het me de eerste week goed af.

Ik smeerde veel kokosvet op mijn tepels (dit i.p.v. van tepelzalf) en liet na elke voeding mijn borsten aan de lucht drogen. Gevoelsmatig heb ik daarom mijn hele kraamweek met blote borsten in bed gelegen. Van de stuwingen had ik weinig last, maar dit kan ermee te maken hebben dat ik het gevoel al ken. Zo gaf ik rustig om de drie uur de borst.

Heerlijke kraamweek en rustig aandoen

Op dag 7 ben ik voor het eerst naar buiten gegaan. Wat was dit zwaar! Ik ging ervan uit dat het herstel na een natuurlijke bevalling voorspoedig zou verlopen. Dit viel tegen! Na 10 minuten was mijn energie wel echt op en moest ik daarna gaan liggen en slapen. Overigens duurde het 3 weken voordat ik het gevoel had eindelijk weer een beetje conditie te hebben. Maar zelfs dan was ik nog blij om me aan de kinderwagen vast te kunnen houden!

Al met al was het een magische kraamweek, waar wij met z’n viertjes van elkaar konden genieten en zo veel lieve berichten van familie en vrienden ontvingen. Toch had ik ook realistischer moeten zijn wat betreft mijn herstel. Van tevoren heb je een beeld hoe je kraamweek eruit zou zien en daar hebben pijn en bloed geen ruimte. Het is nou eens een herstelperiode en ik had moeten accepteren dat ik niet meteen weer aan de slag kan, dan was ik misschien minder teleurgesteld in mij en mijn lichaam geweest.

Van onze blogger Daniela

blog over zwangerschap en mama zijn

Daniela   •      Volg je mij ook?
Ik ben blogger bij ikbenZwanger

Ik ben Daniela, 34 jaar oud en moeder van een 15jarige dochter. Nadat mijn man en ik 5 jaar geleden onze kinderwens moesten opgeven vanwege mijn artritis psoriatica, doen wij nu nog eens een poging om een kind te krijgen. Op dit moment doe ik een universitaire opleiding, wat ik hoop te kunnen combineren met een eventuele zwangerschap en een klein kindje.

Lees mijn vorige blog: Mijn bevallingsverhaal deel 1 - Mijn mooie bevalling
Lees het vervolg: Wat het betekent een baby met reflux te hebben
   Volg je mij ook?

(Bijna) zwangere bloggers gezocht

Vind je het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je kinderwens, zwangerschap, bevalling of baby? Mail ons!

Zin in iets leuks? Zoek een geboortekaartje uit

Ontdek het leukste geboortekaartje voor jou!

Shop nu de mooiste kraamcadeaus mét korting meer

Plantenbakken met bewater
Plantenbakken met bewater
De blije doos
De blije doos
Geef een aandenken aan de
Geef een aandenken aan de

Beste artikelen over Kraamweek

Kraamtips voor je kraamweek. Je bevalling is achter de rug en je baby is net geboren. Geniet van deze bijzondere tijd samen met je gezin, want hij komt nooit meer terug. Lees onze beste artikelen en blogs:
Intakegesprek kraamzorg »
Waar is mijn kind? »
Kraamweek kwalen »
Kraambezoek Do and Do not »
Wat doet een kraamverzorgster? »
Babyshower, of Moeders Zegen? »
Kraamweek lichamelijk »

Schrijf je nu gratis in bij ikbenZwanger

Vriendin worden van ikbenZwanger.com! Meld je aan

Je reactie op Mijn bevallingsverhaal deel 2

Alleen op de knop 'Bericht plaatsen' klikken als je zelf de volledige inhoud hebt geschreven en akkoord gaat met de richtlijnen.