Mijn zwangerschapsbrein op het werk

   Zwanger    Blogs zwangerschap     Mijn zwangerschapsbrein

blog over zwangerschap en mama zijn

M
   Volg je mij ook?
Schrijf je nu in
en krijg de mooiste blogs in je mail

Mijn zwangerschapsbrein

Tijdens de conferentie in januari had ik mezelf stellig voorgenomen om keihard te gaan werken aan mijn project zodra ik thuis zou komen uit San Francisco. Want tijdens de conferentie had ik veel mensen gesproken over mijn onderzoek en had daar veel nieuwe ideeën uit opgedaan. Echter, mijn zwangerschapsbrein dacht daar heel anders over.

Ik zat in die laatste zes weken voor de uitgerekende datum en zonder zwangerschapverlof zou ik die ook alle zes moeten werken. Werk aan de winkel dus! Dingen die ik niet erg vond aan de afwezigheid van verlof was dat ik elke dag een ‘strak’ ritme had. Gewoon om 7 uur opstaan, douchen, ontbijten en naar mijn werk. Daarbij vond ik het sociale contact op het werk ook erg prettig.

De productieve uren liepen achteruit

De eerste week na de conferentie weet ik de afwezigheid van mijn productiviteit nog aan het feit dat ik net terug was van de conferentie en daardoor nog wel moe zou zijn. Maar de dagen vorderde en ik kon nog steeds niet zeggen dat ik elke dag een volle dag productief was.

Er waren zelfs steeds meer middagen (als ik geen afspraken had) waarin ik thuis lunchte, een schoonheidsslaapje hield en daarna achter mijn eigen laptop verder werkte. Maar dit werd per week meer een regel dan een uitzondering en de totale productieve uren liep achteruit.

Toen ik het patroon begon te zien, was ik ontzettend teleurgesteld in mezelf. Ik moest een paper schrijven! Waarom lukte dat nou niet? Ja, ik had wel gehoord van het ‘zwangerschapsbrein’ of ‘zwangerschapsdementie’, maar ik geloofde er vooraf niet in.

Nu ik bij mijn poging om dat paper te schrijven steeds vergat in welk wetenschappelijk artikel ik dingen had gelezen, was het mij wel duidelijk. Dit was niet het werk dat ik nu moest doen. Ik wilde ‘dom’ werk doen. Data in de computer zetten bijvoorbeeld. Een klein probleempje, ik was allang voorbij dat stadium voor dit onderzoek.

Meer eten en meer rusten

Daarbij werd het me ook niet makkelijker gemaakt is, dat ik vaker naar het ziekenhuis moest voor controle en dat in de kerstvakantie al was vastgesteld dat onze baby aan de kleine kant was. Toen was het advies geweest om meer te eten en meer te rusten (vandaar de schoonheidsslaapjes).

Maar tijdens deze laatste weken werd het er niet beter op. Ondanks dat ik wist dat het slechts een schattig was van de dokter, zat het me toch niet lekker. Alhoewel, ik mocht ook weer even gaan shoppen om toch ‘newborn’ (dat is hier een babykledingmaat gelijk aan maatje 50) rompertjes te gaan kopen.

Dit kan mijn zwangerschapsbrein aan

Tijdens de vierde week na terugkomst van de conferentie was ik vrij doelloos door mijn notitieboek aan het bladeren, toen ik ineens ontdekte dat ik nog drie hele datasets te analyseren had (jeej! Dom werk!). Ik schaamde me een beetje tegenover mijn baas, omdat deze data (als ik het eerder had gezien) perfect in mijn conferentie praatje had gekund.

Toen ik het hem vertelde lachte hij alleen maar en vroeg me wanneer zo’n ‘zwangerschapsbrein’ normaal z’n intrede doet. Nou ja, blijkbaar dus voor de start van het derde trimester.

Dus ik ging vrolijk aan het klikken om ook deze data in de computer te krijgen. En wat voelde ik me opgelucht! Ik kon weer iets doen zonder dat ik mijn brein, dat toch niet aanwezig was, hoefde te gebruiken. Ook spraken mijn baas en ik af dat ik deze dat allemaal in Excel zou zetten zodat ik er thuis verder aan kon werken als ik met ‘verlof’ zou gaan.

Want ik zou met verlof gaan met ingang van de uitgerekende datum en dat was niet meer zover weg. Hier wederom, ik verzamelde alle benodigde data en ordende het keurig in Excel met de verwachting dat ik de eerste dagen van mijn verlof prachtige figuren en grafieken kon uitrollen… Het liep alleen ietwat anders (wordt vervolgd).

Van onze blogger M

blog over zwangerschap en mama zijn

M   •      Volg je mij ook?
Ik ben blogger bij ikbenZwanger

Hoi! Ik ben met man en hond al weer vier jaar geleden naar Amerika verhuisd om hier te promoveren. In de winter van 2018 ben ik moeder geworden en zoals jullie in mijn blog kunnen (blijven) lezen zijn er nogal wat dingen anders, hier in de Verenigde Staten van Amerika. Behalve dat we ver weg wonen van vrienden en familie is ook het zorgsysteem hier totaal anders. Daar bovenop komt ook nog dat er toch nog vaak word aangenomen door mensen binnen de academische wereld dat je een carriere niet kunt combineren met een kind. Maar het moederschap is gelukkig over ter wereld in grote lijnen hetzelfde, dus ik hoop dat jullie ook veel herkenning ervaren bij het lezen van de blogs!

Lees mijn vorige blog: Zonder gecheckt autostoeltje geen baby mee naar huis
Lees het vervolg: Het op de wereld zetten van een klein mensje
   Volg je mij ook?

Lees alle blogs van M

(Bijna) zwangere bloggers gezocht

Vind je het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je kinderwens, zwangerschap, bevalling of baby? Mail ons!

Zin in iets leuks? Zoek een geboortekaartje uit

Ontdek het leukste geboortekaartje voor jou!

Shop nu boeken over zwangerschap meer

Mama
Mama
Babyboom Zwanger zap Boek
Babyboom Zwanger zap Boek
Buskruit met muisjes
Buskruit met muisjes

Beste artikelen over Blogs zwangerschap

Schrijf je nu gratis in bij ikbenZwanger

Vriendin worden van ikbenZwanger.com! Meld je aan

Je reactie op Mijn zwangerschapsbrein

Alleen op de knop 'Bericht plaatsen' klikken als je zelf de volledige inhoud hebt geschreven en akkoord gaat met de richtlijnen.