Begin van de bevalling vliezen gebroken

De laatste weken voor de bevalling zijn mijn man en ik nog enkele keren op pad geweest. Zo hebben we gezellig ergens buitenshuis koffie met wat lekkers genuttigd en ook zijn we nog een keer met mijn zwager en diens vriendin uit eten geweest. En met mijn man ben ik ook nog een paar keer uit eten geweest. Onder het mom, nu kan het nog, straks als de kleine er is wordt dat allemaal wat meer puzzelen en organiseren. Dus de laatste loodjes waren wel zwaar, maar we hebben ook nog erg genoten van het met ons tweetjes zijn.

Tot donderdag 28 april. We lagen al in bed en ik besloot toch nog even naar de wc te gaan, anders zou ik over een uur al weer wakker zijn en naar de wc moeten om te plassen. Daar had ik inmiddels van geleerd om voor het slapen gaan echt even naar de wc te gaan. Dus zo ook deze avond. Eenmaal op de wc deed ik de oefening van de fysio die helpt de blaas goed leeg te maken en toen voelde ik opeens een plopje onderin mijn buik. Eerst dacht ik dat ik niet goed uitgeplast had, maar dit was toch wel erg veel vocht. En ja hoor, mijn vliezen waren gebroken! Ik riep mijn man en zei dat mijn vliezen gebroken waren. Hij meteen denken over van alles wat we moesten doen en pakken. Dus ik belde met het ziekenhuis (ik stond tenslotte onder controle bij de gynaecoloog), en we moesten even langskomen voor een CTG om te kijken hoe het met de baby ging.

Het eerste uur durfde ik niet van de wc af. Iedere keer als ik opstond, stroomde het water uit mij. Ik heb wat opgevangen en dat meegenomen naar het ziekenhuis. Ik had ergens gelezen dat dat handig was om te kijken of het helder was en zodat het ziekenhuis met een testje kon kijken of het daadwerkelijk vruchtwater was.

Dus wij in de auto naar het ziekenhuis. Celstofmatje om mijn billen en celstofmatje en vuilniszak in de auto. Alles om maar zo min mogelijk te knoeien. In het ziekenhuis bleek het inderdaad om vruchtwater te gaan en het CTG vertelde ons dat met onze baby alles goed ging. We mochten weer naar huis en daar afwachten hoe en wanneer de bevalling zou beginnen. Ik was blij dat we dat gewoon thuis konden doen. Ik kon fijn in mijn eigen douche en mijn eigen bedje. Heerlijk. Hoewel, die nacht begonnen de weeën te komen. Niet erg regelmatig en van korte duur.

De volgende ochtend moesten we om half 9 voor een nieuwe CTG controle naar het ziekenhuis. Ook hier bleek alles goed. Er was inderdaad te zien dat het wat rommelde in mijn buik, maar ook dit mochten we gerust thuis afwachten tot het regelmatig kwam. Dus wij gingen heel fijn weer naar huis. Als het doorzette moesten we terugkomen, anders zou ik zaterdagochtend om half 8 in het ziekenhuis moeten zijn om ingeleid te worden. Helaas zette het die vrijdag ook niet door. Wel had ik weer weeën verdeeld over de dag en nacht. Dus ik had al 2 nachten amper geslapen en overdag wel wat kleine dutjes gedaan, maar dat zorgde niet echt voor meer energie.