Spanning rondom de eisprong waar jij niets van weet

Het was een rare maand... ongeveer rond de eisprong moest ik naar de wc. Daar ontdekte ik een wc papiertje vol helder rood bloed. Ik schrok, maar tegelijkertijd dacht ik; de eisprong kan gepaard gaan met een beetje helderrood bloedverlies.

De avond ervoor hadden mijn man en ik gevreeën. Ergens maakte me dat wel blij. Ik wil nog altijd dolgraag een kindje. In mijn hoofd was ik er al uit. Mocht hij me voor de keus stellen, zou ik sowieso kiezen voor deze baby. Ook als dat betekent dat mijn tweede huwelijk kapot zou lopen, ik mijn droomhuis op zou moeten geven en waarschijnlijk ook duizenden vooroordelen te verstouwen zou krijgen.

In mijn vorige blog vroeg ik me sterk af wat sterker zou zijn, mijn kinderwens of de liefde voor mijn man. Nu ik dit zo in mijn lichaam voel en mijn gedachten laat gaan en in mijn hart voel hoe graag ik dit wil, is het geen vraag meer. Het antwoord is glashelder. Ik ben een geboren moeder. En in mijn hoofd zie ik al beelden voor me hoe mijn oudste kinderen hun kunsten vertonen op de skatebaan terwijl ik met hun kleine broertje of zusje sta te kijken.

Een kleine week later heb ik weer wat helder rood bloedverlies. Enkele druppels. Ik raadpleeg Google... innestelingsbloed. Tenminste dat zou het kunnen zijn. Mijn humeur blijft vrolijk, en ik richt me tot de hemel... “Laat alsjeblieft een kindje in mij groeien.” Ik merk dat ik rustiger ben. Milder.

Die middag, als mijn kinderen naar hun vader zijn en mijn man verleidt tot Sex. Vrijen we heerlijk, maar tijdens het vrijen verlies ik weer helderrood bloed... Niet geschrokken, maar wel gegeneerd sta ik na de Sex te douchen. Weer googlen... volgens Google geen reden tot paniek, het kan zijn dat mijn baarmoedermond erg goed doorstroomd is en dat mijn man met zijn penis net daar iets heeft geraakt.

Hoewel ik al deze vermoedens niet gedeeld heb met mijn man, lijkt ook hij iets aan te voelen. Hij slaapt opeens met zijn hand op mijn buik. Heeft het opeens meer over zijn eigen kinderen en hoe oneerlijk hij het vindt dat hij ze zo weinig ziet. Hoe graag hij had gewild dat hij mij eerder was tegengekomen...

En uiteraard (zie mijn vorige blog: Zij is wel zwanger, maar ze laat het doodleuk weghalen), wordt de abortus die zijn zus deed besproken. Hij begrijpt haar werkelijk niet.

Ik hoop dat alle goden gunstig gestemd zijn en ik jullie in de volgende blog meer kan vertellen. Wordt vervolgd...