Onder water ziet niemand mijn tranen

Moederdag... toch een gekke dag als je kinderen er niet zijn. Maar ergens maakt dat niet uit, morgen zijn ze er weer en dan knuffelen we net zo hard als anders! Elke dag dat de jongens er zijn is een gezegende dag! Elke dag weer ben ik trots hun moeder te mogen zijn.

Ik word wakker gemaakt door mijn man met een ontbijtje. “Voor de liefste mama”, zegt hij erbij. Super lief. Na het ontbijt wil ik gaan douchen. En ja.... mijn wens lijkt definitief voorbij... tenminste voor deze maand. Elke maand hoop ik toch dat het wonder gebeurt en ik zwanger raak.

Mijn man wil komen douchen en reageert extreem bezorgd. “Gaat het wel goed met je?” vraagt hij. “Nee, helemaal niet”, zeg ik en ik ben blij dat ik mijn gezicht onder de douche kan draaien... onder water ziet niemand mijn tranen.

Het wordt avond en ik krijg een Appje. “Hee zus”, lees ik. Ik heb geen zusje, maar in de klas die ik 14 jaar geleden draaide zat een leerling. We scheelden maar zes jaar en met haar had ik vanaf dag één al een andere band. Twee jaar lang mocht ik haar mentor zijn, maar na die twee jaar kwam ze me altijd opzoeken en ook toen ze van school af was bleven we contact houden.

Fantastisch om te zien hoe ze zich door elke tegenslag heen heeft geworsteld en nu al flink aantal jaren een leuke relatie heeft met haar vriend. Ze wonen samen en het gaat helemaal goed. In mijn onderbuik weet ik al waarom ze me appt. Ze wil bellen, maar dat gaat even niet, want mijn man zit erbij en helemaal blij en alles tegen haar zeggen wat ik wil, gaat nu niet.

Ik app haar terug dat ik al weet waarom ze wilt bellen. “Jaaaaa”, reageert ze: “Ik ben zwanger!!!Sneller dan verwacht. Ons eerste kindje!!”

Wat fantastisch! Ik ben enorm blij voor hen! En ik kan mijn jaloerse gevoel niet onderdrukken... ik zou het zo leuk vinden om samen te kunnen bellen, kletsen, appen over hoe het allemaal gaat in die buik en tegelijk zwanger te zijn, maar dat lijkt niet voor mij nu weg gelegd. Enigszins ontstemt, maar anderzijds blij voor haar, ga ik naar bed.

En zoals zo vaak, droom ik mezelf toch zwanger. Het goed bedoelde advies van mensen: “Je moet er gewoon niet zo mee bezig zijn”, kan ik wel kapot schieten! Ik probeer er niet mee bezig te zijn. Mijn man en ik vrijen wanneer we zin hebben. Op verzoek van mijn man schakelen we een aantal weken over naar plantaardig eten. Wat ik natuurlijk aangrijp met twee handen, hoe gezonder, hoe meer kans... speelt er in mijn achterhoofd.

Ondertussen stort ik me op mijn werk, help ik mijn oudste met zijn YouTube kanaal, kook ik zo gezond als maar kan en sport ik tussendoor. Mijn blik richt zich met regelmaat naar boven... mijn grootste wens, een derde kindje... alles in mij hoopt dat dat er in zit.

Zoals Guus Meeuwis zong: “Ik zie in jouw ogen het begin van een lach, ik zie in de avond het begin van een dag, ik hoor in jouw stem het begin van een lied, leven geen leven, zonder verdriet. En het komt, dat weet ik zeker…”

Daar hou ik me maar aan vast, nu het verdriet, straks de vreugde, dat weet ik zeker... hoop ik.