Waarom wil hij mijn kinderwens niet laten uitkomen?

Pffff... weer een nacht lig ik wakker. Weer een nacht vol vragen die door mijn hoofd spoken... weer een nacht vol tranen.. weer een nacht waar ik luister naar jouw ademhaling... Zal ik je wakker maken of niet? Zal ik je vertellen wat ik voel? Zal ik je iets vragen?

Elke keer is er wel iets waardoor ik niks zeg. Herhaaldelijk zei je tegen je vriend dat je geen kind meer wilde. Hij haalde aan dat je eerder dat wel zei. Lachend zei je: “Het is al druk zat zo.” Die woorden te horen, sneden mijn ziel doormidden... Stond dit dan echt tussen ons in? Waar vind ik in hemelsnaam de kracht om dit los te laten?

Met wie kan ik mijn verdriet delen? Wie wil er luisteren? Bij mijn moeder hoef ik niet aan te komen, steevast zegt ze: “Je bent ook wel erg snel getrouwd.” Maar dat staat er los van, vind ik. Er is veel liefde, veel overeenkomsten en veel geborgenheid. Alles is er... fijn huis....

Elke ochtend en elke avond vertelt hij me hoeveel hij van me houdt. En toch knaagt het. Als hij zoveel van mij houdt, waarom wil hij dan mijn grootste wens niet laten uitkomen? En vooral; wat moet ik nu? Is de liefde alleen genoeg of kies ik voor mijn grootste wens met alle gevolgen van dien...?