Ik hoop elke maand opnieuw en dan wordt hij wakker...

Zoveel mensen vinden ‘hoop’ iets positiefs. Ik vind het eigenlijk zo positief nog niet. Wellicht denk je nu: “Jeetje, negatieve vrouw,” maar ik zal het je uitleggen. Hoop… Je hoopt dat iets gebeurt. Je houdt je vast, want er is ‘hoop’. Ik ‘hoop’ elke maand opnieuw dat ik Gods zegen ontvangen en een kindje mag dragen, dat ‘hoop’ ik. Net als dat ik ‘hoop’ dat m’n man een keer zelf z’n koffiekopje op zal ruimen, dat ik ‘hoop’ dat hij uit zichzelf de romantiek zal beginnen, dat ik ‘hoop’ dat hij een keer voor mij iets doet UIT ZICHZELF… allemaal ‘hoop’… en wanneer verandert het?

Als je een keer vette bonje hebt gehad, hij mij uitlacht met de woorden: “Waar we ruzie om hebben slaat nergens op.” En ja wellicht vindt hij dat, maar ondertussen staan er zes koffiekopjes op de eettafel, heeft hij me de hele week niet aangeraakt, (ja een knuffel en een kus, maar ook ik wil gewoon xxx, maar geloof dat ik met de enige man op de aarde ben getrouwd die met geen duizend paarden vooruit te branden is om in bed te spelen) en heeft hij nog niks voor mij gedaan… maar ja ‘hopelijk’ verandert dat ooit.

Dus, om mijn eigen theorie te bevestigen, zou ik eigenlijk even flink ruzie moeten maken met God… En dan wordt hij wakker en zegt hij: “Nou, ik sliep al drie en half jaar, nu gun ik je je baby. Ik ‘hoop’ dat je blij bent…”