Zwanger worden… Er niet mee bezig zijn was de opdracht... zo ook te lezen in mijn vorige blog. In die blog vroeg ik mezelf dus ook af, hoe gaat dat dan? Terwijl ik me over die vraag buig, naderen DE dagen weer. Of ik nu wil of niet, ik WEET het en ik VOEL het... hoe kun je daar dan niet mee bezig zijn? Ik heb eerlijk gezegd echt geen idee...

Het is zondag. Mijn man en ik vrijen werkelijk de sterren van de hemel en hebben enorm lol tussen de lakens. “Dit moet vaker”, is dan ook onze gezamenlijke conclusie. Het doet ons beiden erg goed. Maandag is er ruimte voor een intens, maar snel, intiem moment... heerlijk... dinsdag even niks. Ergens bevalt dat me niks. Zeker niet in deze tijd. Woensdagochtend.... d-day... tenminste ik VOEL dat... ik ben alleen thuis.

Online werken is de taak vandaag, maar mijn hoofd doet niet mee. Manlief is naar het werk toe. Ik rommel in mijn tas en haal een van de laatste ovulatietesten eruit die ik heb gekocht een tijdje geleden. Ik plas er overheen.... BAM! Knalroze streepjes kijken me aan. Mijn gevoel was goed en nu WEET ik het ook zeker.

Alles in mijn lijf geeft aan, vandaag word ik zwanger. Ik geloof het zelf helemaal. In de avond, zonder dat ik er moeite voor hoef te doen, verleid mijn man mij tot heerlijke S..e..x. Na afloop blijft hij bij me liggen en houdt me stevig vast, zal hij dan voelen wat ik voel? Misschien onbewust...

Na een half uurtje knuffelen gaan we slapen. De volgende dag voel ik me anders. Ik weet nog niet wat... Ik ga een stuk fietsen, lekker wandelen en geniet van het lekkere weer. Het aftellen naar het echte antwoord is weer begonnen.