Persen bij je bevalling

Geboorte Bevalling en geboorte Persen bij de bevalling

Als je volledige ontsluiting hebt, ben je bij het laatste deel van je bevalling: het persen. De ontsluitingsweeën gaan over in persweeën. Het laatste stuk voor de geboorte.

Wanneer je denkt dat je moet poepen en ook lichamelijk de neiging krijgt om te gaan persen, zul je bij je persdrang aangekomen zijn. Meepersen mag wanneer je volledige ontsluiting hebt. Zit je nog niet op die 10 centimeter, dan moet je je persweeën weg puffen. Dat is heel moeilijk, want het is meestal een enorme drang die je voelt, die bijna niet te weerstaan is.

Door de pijn heen persen

De eerste keer dat je verloskundige of gynaecoloog je vraagt door de pijn heen te persen, denk je waarschijnlijk, "de groeten, als jij wist hoe zeer dit doet dan vroeg je me dit niet" of iets van deze strekking. Bovendien vinden veel vrouwen het na uren weeën opvangen moeilijk om te schakelen naar actief persen. Je hebt urenlang gepuft en nu moet je opeens niet meer puffen maar persen. Daar raak je van in de war en het duurt vaak even voor je de slag te pakken hebt. Ook kan het zijn dat bij het persen alle gêne ineens weer terug is, want dat iedereen nu zo open en bloot op je vagina gespitst is, vinden veel vrouwen niet leuk. Daarnaast kun je poepen en plassen tijdens dit stukje van de bevalling en veel vrouwen hebben de neiging om dan niet helemaal voluit te gaan. Of je vindt het op dat moment niet erg, maar kijk je er later op terug met een gevoel van, wat heb ik nu toch gedaan?
Het kan ook dat je het persen heel prettig vindt. Eindelijk kun je concreet iets gaan doen. En je weet bovendien dat het laatste stukje is begonnen.

Persen richting je vagina

Tijdens een perswee moet je al je krachten verzamelen en hard drukken richting je vagina. Ons instinct kent echter alleen poepen, waardoor veel vrouwen richting de anus persen. Probeer dat vermijden, hierdoor kun je namelijk aambeien krijgen. Je kunt aan je gynaecoloog of verloskundige vragen om aan te wijzen welke richting je op moet persen. Ze kunnen dit bijvoorbeeld laten voelen door erop te drukken. Dan weet je beter naar welk punt je toe moet gaan. Vraag dit het liefst van tevoren of laat het je partner vragen.

Het hoofdje staat

Op een gegeven moment heb je zo ver geperst dat het hoofdje zichtbaar is en blijft staan. Dat voelt ontzettend branderig. Door de pijn is het heel moeilijk de aanwijzingen van de hulpverlener op te volgen en door de pijn heen te persen. Ook is het moeilijk niet te persen, wanneer dat je gezegd wordt. Het is belangrijk om de aanwijzingen op te volgen, dat kan eventueel inscheuren voorkomen.
Wanneer het hoofdje staat tijdens het persen duurt het hooguit nog een paar weeën voordat je kind geboren wordt. Vaak wordt het hoofdje met een volgende wee geboren en komt de rest van het lijfje met de wee erna. Hierbij kan je verloskundige of de gynaecoloog de schoudertjes een beetje helpen. Terwijl je perst en je naar voren buigt om kracht te zetten, kun je het hoofdje waarschijnlijk zelf al zien. Er kan een enorme golf door je buik gaan op het moment dat je kind geboren wordt. Een unieke ervaring. Vervolgens wordt je kind meestal direct bij je op je buik gelegd.

Scheuren, knippen en hechten

Tijdens het persen kan besloten worden om je in te knippen (episiotomie). Bij een klein scheurtje is een knip niet nodig, maar wel als je dreigt in te scheuren richting je anus. Een andere reden om een knip te zetten, is als de geboorte snel moet plaatsvinden. Door de knip kan je baby gemakkelijker naar buiten.

Ben je slechts een klein beetje ingescheurd en liggen de randen tegen elkaar aan, dan hoef je niet te worden gehecht. Dat geneest namelijk vanzelf. Een knip wordt altijd gehecht.

Totaal ruptuur

Een enkele keer krijgt een vrouw tijdens haar bevalling een totaal ruptuur. Wanneer je inscheurt tot en met de anusspier, spreken we van een totaal ruptuur. Je moet dan door een gynaecoloog worden gehecht. Je krijgt daarna medicijnen om te zorgen voor een zachte ontlasting, want je kringspier mag niet belast worden tot deze goed is genezen. Rust is belangrijk voor het genezen van een totaal ruptuur.

Vacuümpomp

Wanneer tijdens het persen het hoofdje van de baby maar niet verder komt, kan gekozen worden voor een vacuümverlossing. De gynaecoloog plaatst een metalen zuignap op het hoofdje van je kindje en trekt tijdens een wee mee. Na de geboorte kan op het hoofdje van je baby op de plek van de zuignap een flinke verdikking zitten. Dit is een ophoping van vocht, die in de uren (of dagen) na de bevalling wegtrekt.

Tangverlossing

Een andere optie als je baby maar niet geboren wil worden, is de tangverlossing. De tang bestaat uit twee lepels die los van elkaar aan weerskanten van het hoofdje van je baby worden geplaatst. De handvatten worden door de gynaecoloog vervolgens gesloten en met de volgende wee wordt er meegetrokken.

De placenta (moederkoek)

Als kindje is geboren, is de bevalling nog niet helemaal ten einde. De placenta moet namelijk nog geboren worden. Sommige vrouwen hebben dat helemaal niet in de gaten. Ze zijn helemaal in beslag genomen door hun kindje. Het kan echter ook zijn dat je nog een aantal keer flink moet meepersen om de placenta geboren te laten worden. Een enkele keer komt de placenta niet vanzelf.
De verloskundige zal je de placenta altijd laten zien. Veel vrouwen vinden het er maar raar uitzien, zo'n placenta. De placenta was echter negen maanden lang van levensbelang voor je baby en daarom zeker het bekijken waard.

Ervaringsverhalen

Bianca:
“Bij mijn eerste bevalling voelde ik op het moment dat onze zoon werd geboren, een enorme golf door mijn buik gaan. Het was een heel euforisch, magnifiek gevoel dat een adrenalinestoot teweegbracht die ik niet eerder had gevoeld. Onze tweede zoon werd met behulp van een tang ter wereld gebracht. Toen was ik me niet bewust van het laatste stukje van de bevalling en merkte ik eigenlijk niet goed dat hij geboren werd.”

Maria:
“Een vriendin heeft haar kindje met de geboorte zelf uit haar getild. Dit lijkt me echt de ultieme ervaring.”

Romantisch?

Soms kun je een romantisch idee krijgen bij een bevalling die je ziet op tv of in een film. Zelfs met bevallingen die -live- zijn gefilmd kan het er, ondanks de pijn, toch heel mooi en sereen uitzien. In je gedachten wil jij het ook zo beleven. Natuurlijk kan jouw bevalling ook zo'n ervaring worden, maar elke bevalling is anders. En ook al wordt het heel anders, het zal altijd jouw bevalling blijven met bijzondere en unieke elementen die je altijd bij zullen blijven.

Kaarslicht

Soms lees je over een bevalling bij kaarslicht. Thuis bevalt de vrouw die dapper haar weeën heeft weggepuft op de bank, terwijl haar man achter haar zit en haar ondersteunt. Hun kind glijdt uit haar lichaam, terwijl de kamer is verlicht met kaarsjes.

Alhoewel zulke bevallingen echt plaatsvinden en je die iedereen toewenst, komt toch altijd de vraag boven, wie heeft die kaarsjes eigenlijk aangestoken en wanneer? Toen de vrouw zei dat ze het echt niet meer volhield of toen de man in verwarring wat heen en weer liep en het nummer van de verloskundige door de zenuwen tot 2x toe verkeerd intoetste?