Apart. We hebben elkaar nog nooit fatsoenlijk in de ogen kunnen kijken. Laat staan kunnen besnuffelen of vasthouden. Toch voel ik al een onmiskenbare band met het mini mensje in mij. Het bijzondere is: hij ook met mij.

In de baarmoeder begint namelijk al het hechtingsproces. Daar ontstaat een unieke, permanente binding tussen het kindje en de ouder. Van de colleges ontwikkelingspsychologie jaren geleden, herinner ik me dat een veilige hechting essentieel is voor een gezonde ontwikkeling van de hersentjes. Dat dit proces al in de prenatale fase start, is voor mij nieuw. Op internet verdiep ik me in deze materie. Het heeft iets zweverigs, maar ik geloof ik er wel in. Ironisch genoeg komt dit inzicht net nu drie bepalende momenten achter de rug zijn:

1. de conceptie
2. de innesteling
3. bevestiging van zwangerschap

Hoe de moeder zich voelt rond de conceptie, is een eerste belangrijke factor. Haar emotionele toestand legt het fundament voor latere emoties, sensaties en persoonlijkheid. Het is nauwelijks voor te stellen, we hebben het dan immers alleen nog maar over een zaad- en eicel. Toch blijken zij dergelijke informatie op te kunnen slaan.

Eind januari, begin februari verkeerde ik in een bijna euforisch staat: gelukkig met mijzelf, mijn man en het leven. Alsof wij de omwenteling voelden aankomen, doken wij die weken op de meest gekke, doordeweekse, momenten de kroeg in. De basis van onze kleine bestaat zonder twijfel uit positieve emoties. En enkele speciaal bieren.

De innesteling is de tweede mijlpaal. Het is de eerste kennismaking van de embryo met het lichaam van de moeder. Aan haar om niet afwijzend op het klompje cellen te reageren.

Ik kan mij niet meer herinneren welke emoties toen domineerden, voor zover ik me die innesteling überhaupt voor de geest kan halen. Feit is dat mijn lijf het vreemde eendje heeft verwelkomd, het zit nog steeds op z’n plek.

Als laatste stap in de prenatale hechting, is de reactie van de moeder op het zien van een plusje op de zwangerschapstest van belang. Dit heeft een weerslag op de embryo. Het vergroot (of verkleint) z’n veiligheidsgevoel. Hier valt voor mij nog winst te halen. Een scala aan emoties maakten zich van mij meester na het lezen van de twee testen. Blijdschap maar ook vertwijfeling: er was geen weg meer terug.

Na de bevalling zal ik mijn kleintje extra knuffelen om deze ambivalente gevoelens te compenseren. Tot die tijd koester ik de momenten vlak voor het slapen gaan: met mijn hand op mijn buik laat ik alle aandacht, warmte en energie naar het kleine wezentje stromen.