Genieten in het bos en week 12 is aangebroken

   Zwanger    Blogs zwangerschap     Genieten in het bos en week 12

blog over zwangerschap en mama zijn

Ana
   Volg je mij ook?
Schrijf je nu in
en krijg de mooiste blogs in je mail

De ochtendmisselijkheid lijkt te verdwijnen

Ik loop de Kruidvat uit. Zingend! Week 12 is aangebroken, stilletjes een opluchting en tegelijkertijd vertelde er recent nog een moeder hoe ze in de vierde maand een miskraam had… VRESELIJK! Ik ben zo klaar met al dat angst denken… maar goed, voor nu… De ochtendmisselijkheid lijkt aan de ochtend horizon te verdwijnen en dat maakt het leven, over all, een stuk easier!

Eigenlijk ben ik alleen nog maar misselijk als ik teveel heb gedaan, geen middagdutje heb gehouden en niet op tijd eet! Wat een feest! Zelfs mijn liter waterfles kan weer overal mee naartoe zonder dat deze binnen no time weer naar buiten komt.

En toch, ik was bij de Aldi, wilde eigenlijk alleen maar een bloemkool en eieren halen en terwijl ik de datum op het eierpak lees en kijk of ze allemaal heel zijn, zie ik dat de eitjes nog maar twee dagen goed zijn, denk aan bijna rotte eieren en ruik het kartonnen doosje en begin te kokhalzen.

Een ouder echtpaar, roept “Corona” verlaat hun wagentje en ‘rent’ bijna weg. Ik roep ze nog na dat ik alleen maar in verwachting ben en bepaalde luchtjes niet kan verdragen, maar het is zinloos… Lachend kijkt mijn oudste me aan en zegt: “Mommy, what was that?” Een ander vrouwtje komt naar me toe en grinnikt “Ik weet hoe het is!” “Ik schrik ervan”, zeg ik nog tegen de andere moeder en denk bij mezelf “Zijn we zo bang geworden?”

Mam, jij weet toch alles van konijnen

Hoe dan ook, terug naar de Kruidvat. Ik wilde een luiertaart maken, voor een babyshower van een vriendin die binnenkort haar baby krijgt en terwijl ik beladen met luiers en goodies naar mijn fiets loop, over hoor ik een jochie aan zijn moeder vragen “Maar mam, jij weet toch alles van konijnen, omdat je vroeger zelf konijnen had en je had er toch heel veel?”

“Ja,” zegt de moeder, “ik had er zeker veel omdat ik niet goed voor ze zorgde, ze elke keer weer dood liet gaan en opa en oma me opnieuw en opnieuw een kans gaven om goed voor mijn konijn te zorgen.”

“Ja mam, dan bent u dus een konijnen expert!” roept het jochie uit. De moeder lacht en zegt: “Ja zo zou je me wel kunnen noemen, maar juist daarom wil ik niet dat jij een konijn hebt. Omdat ik weet dat uiteindelijk niet jij maar ik voor het konijn zal zorgen. Omdat je geen idee hebt wat goed voor een konijn is of hoe je het verzorgt! Omdat het even leuk lijkt en daarna is mama de klos als ik wil dat het konijn blijft leven.”

Mijn spullen in de fietsmand gedaan hebbende vervolg ik het lieve tweetal nog een poosje, omdat we dezelfde weg hebben en ik hoor hoe de moeder vraagt. “Okay, hebben konijnen veel of weinig hooi nodig?” Waarop het jochie antwoord “Niet te veel en niet te weinig!” Ik moet zo lachen, oh wat zijn dit soort gesprekken herkenbaar en hoe heerlijk van een andere moeder te leren, die er geen doekjes om wind en vastbesloten is dat er geen konijn komt, omdat er al te veel konijnen onnodig gestorven zijn…

Nooit heb ik een vrouw ontmoet die blij was dat ze voor abortus gekozen had

Op de fiets naar huis denk ik aan een dilemma waar ik actueel voorsta. Kijk naar de blauwe Hemel en huil stilletjes… Juist omdat ik een abortus had, voel ik de noodzaak anderen te vertellen over de afschuwelijke gevolgen hiervan. Ik wil hier geen doekjes om winden, en tegelijkertijd… doe ik anderen daarmee soms pijn. Niet opzettelijk en niet omdat ik dat wil. Maar simpelweg omdat de boodschap die in mij is… (te?) confronterend is.

En tegelijkertijd, betekent die boodschap misschien wel en mijns inziens, het verschil tussen leven en dood. Nog nooit heb ik een vrouw ontmoet die blij was dat ze een abortus had gehad. Echt waar niet. Maar oh hoeveel vrouwen heb ik niet mogen leren kennen de afgelopen jaren die oh zo blij waren, dat ze, in spite of her circumstances, ondanks haar omstandigheden, tóch, gekozen had voor haar baby’tje. Oh, Hoe droom ik, ja verlang ik, bid ik, dat we massaal vrouwen in crisis zwangerschap situaties gaan helpen, niet vingerwijzen, maar écht helpen. Bijstaan, naast haar gaan lopen en meegaan…

Zodat net als bij deze andere mama, in gesprek met haar zoontje, voorkomende dat er nog meer konijnen, onnodig, sterven… We samen ervoor kunnen zorgen dat babies niet onnodig sterven.

Ik laat het maar gaan. “Komt tijd, komt raad!” zei oma vroeger altijd. Oh wat zou ik nu graag thee met haar drinken en naar haar woorden luisteren… Okay doorprikken die “Bubble van dagdromen”! De realiteit is dat ik al laat ben en de oudste nog naar zijn Zomer Fitness Programma moet brengen.

Heerlijke bramenstruiken met rijpe bramen

Ik haal de jongens thuis op en na het afdroppen van de oudste, ga ik het uurtje dat we eigenlijk moeten wachten, naar het bos met de jongste. Thuis heeft hij twee sinaasappels meegenomen, voor de “nick pick”. “Nou nee lieverd, we gaan niet picknicken”, maar ik weet waar hij heen wil. We hebben daar dit heerlijke bankje in het bos, wat altijd half in de zon en half in de schaduw staat rond deze uur tijd, vlakbij het bruggetje en daar gaan we ons uurtje overbruggen en vandaag sinaasappeltjes eten.

Tenminste zo was het plan. Maar door de zonnige week lijkt het wel alsof alle, vorige week nog rode bramen, opeens heerlijk diep donker paars zijn geworden. En die kleine handjes die eerst nog met de twee sinaasappels lopen, geven nu ineens de sinaasappels af en duiken tussen de bladeren naar de bramenstruiken om daar bramen te plukken. De één naar de andere verdwijnt in het mondje en ik moet lachen om het kleine toetje. HEERLIJK van die onverwachte geluksmomenten.

De hele weg naar ‘ons’ bankje staat vol met bramenstruiken met rijpe bramen en zo nu en dan een andere struik, met oranje besjes. Mijn kleintje wil die ook graag proberen, maar ik zie het net op tijd en zeg “No honey, mommy does not know what kind of berries these are, I think these are for birds only!” “Nee liefje, mama weet niet wat voor een besjes dit zijn, ik denk dat deze alleen voor de vogeltjes zijn.”

Hij knikt begrijpend, loopt naar de volgende bramenstruik en zegt “these for me”, deze voor mij en “these for duck”, deze voor eend. Op deze leeftijd is het nog moeilijk om onderscheid te maken tussen birds en ducks . Heerlijk, ik weet dat hij het doorheeft, hij mag ze niet eten, het is niet goed voor hem.

Ik wil het niet riskeren dat ik mijn kindje kwijt raak

Oh was het maar zo simpel in het leven… en ik denk terug aan mijn dilemma… Dit is goed voor je, die kun je eten, dat kun je doen, en die, dat is niet goed voor je, daarmee vergiftig je waarschijnlijk jezelf, doe het niet…

Ook als ik niet zeker weet of de oranje besjes giftig zijn en daadwerkelijk alleen maar voor de birds… ik wil het niet riskeren dat ik mijn kindje zeer doe… en kwijt raak… omdat hij zich vergiftigd door de opwelling van het moment.

You always have a choice

Oh lieve Mama, lieve Lezer, lieve Friend, weet je wat ik je deze week toe wil bidden, wil zeggen… Durf te hopen, durf te dromen, do not let the voice of others silence your voice… You always have a choice! (En laat de stem van anderen, jouw stem niet doden. Je hebt altijd een keuze!) A choice to do what is right, a choice to fight. (Een keuze om dat te doen wat juist is, een keuze om te vechten.)

Even when your fight is one that is not loud. Even when your fight is one that does not make others happy or proud. Do what is right. God Himself shall be on your side. (Zelfs als jouw gevecht er één in is die niet luid is. Zelfs als jouw gevecht er één is die andere niet blij maakt of trots. Doe wat het juiste is en God zelf zal aan je zijde zijn.)

Misschien weet je wat je wil, misschien ook niet, maar wat je ook doet, doe geen dingen, waarvan je later krijgt spijt of verdriet. Het is één van mijn levens motto’s ‘LIVE A LIFE OF NO REGRET!’ I LOVE IT!

Daarmee wil ik graag afsluiten voor deze week! Fijne vakantie! Happy Summer Break! May you find LOTS OF BERRIES and may we have LOTS OF BABIES!!!

Van onze blogger Ana

blog over zwangerschap en mama zijn

Ana   •      Volg je mij ook?
Ik ben blogger bij ikbenZwanger

Lieve Mama, Lieve Lezer, Lieve Friend, One of the Greatest honors on earth, to carry a tiny human being with eternal value and worth. Nooit zal ik vergeten dat ik droomde en God echt zei: Het kostbaarste wat je ooit vast zult houden is de hand van een kindje. Helaas is die weg daar naar toe soms zo hobbelig en Zo Devastating! I Know! Maar Cheer up Mama, Cheer Up Friend! There is a God who changed water into wine en Hij zal bij jou en je (baby)wens zijn! Ik ben Ana, mama van 2 boys en 1 meisje en getrouwd met mijn Caribbean Husband, who is my strong Hero and Best Friend. Ik heb al sinds dat ik klein was een GROTE Kinderwens en ik zou niets liever willen dan een gezin met 12 kinderen! :-) Mijn man wil graag plannen. Ik zeg daar hebben we 9 maanden de tijd voor! Hij vraagt of ik hem om wil brengen, ik zeg dat ik dacht dat mannen van voetbal hielden en dat ik hem graag een elftal zou willen geven. Ik ben nu 37 en ik weet niet hoe de klok voor mij slaat. Maar ik hoop met heel mijn hart dat hij stil voor mij staat. Dat ik double mag ervaren voor de trouble uit het verleden... Maar concentreren we nu op het heden! Op deze dag... ondertussen kan ik stiekem niet wachten tot ik weer een babytje in mijn buik voelen mag.

Lees mijn vorige blog: M en Ms Misselijkheid en Moeheid
Lees het vervolg: Een Boterham met kaas en ei maakt BLIJ
   Volg je mij ook?

Lees alle blogs van Ana

(Bijna) zwangere bloggers gezocht

Vind je het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je kinderwens, zwangerschap, bevalling of baby? Mail ons!

Zin in iets leuks? Zoek een geboortekaartje uit

Ontdek het leukste geboortekaartje voor jou!

Shop nu boeken over zwangerschap meer

Mama
Mama
Babyboom Zwanger zap Boek
Babyboom Zwanger zap Boek
Genieten van je zwangersc
Genieten van je zwangersc

Beste artikelen over Blogs zwangerschap

Schrijf je nu gratis in bij ikbenZwanger

Vriendin worden van ikbenZwanger.com! Meld je aan

Je reactie op Genieten in het bos en week 12

Alleen op de knop 'Bericht plaatsen' klikken als je zelf de volledige inhoud hebt geschreven en akkoord gaat met de richtlijnen.