De eerste ronde IUI - wel of geen succes

   Zwanger worden    Moeilijk zwanger worden    De eerste ronde IUI

blog over zwangerschap en mama zijn

Essie
   Volg je mij ook?
Schrijf je nu in
en krijg de mooiste blogs in je mail

De eerste iui-behandeling ging niet zoals gehoopt

Mijn gevoel zei het al: deze eerste iui-behandeling ging niet helemaal zoals gehoopt. Bij de eerste follikelmeting bleken de eitjes al zo groot, dat er een kans was dat we te laat zouden zijn met de inseminatie. Ik had ook sterk het gevoel dat mijn eisprong al geweest was, toen de inseminatie plaatsvond. Dat wordt helaas niet meer gecontroleerd, dus zeker weten doe ik niet. De inseminatie zelf ging niet helemaal lekker.

De verpleegkundige kon mijn baarmoedermond niet goed vinden. Ze is lange tijd aan het priegelen geweest om het rietje waar de zaadjes doorheen moesten op de juiste plek te krijgen. De zaadjes zaten al die tijd in het spuitje te wachten, ook dat duurde voor mijn idee veel te lang. En tenslotte had ik het gevoel dat de zaadjes ook niet op de juiste plek geïnsemineerd zijn. Al met al… ik had het gevoel dat dit ‘m niet zo worden. En dat bleek ook te kloppen.

Iets minder dan twee weken later werd ik ongesteld. Ondanks mijn voorgevoel heb ik stiekem nog wel een vroege zwangerschapstest gedaan, maar zonder resultaat. Niet veel later diende de eerste druppeltjes bloed zich aan; het was definitief niet gelukt. Gelukkig mochten we wel gelijk door voor ronde twee en ben ik op dag 3 van mijn menstruatie weer begonnen met ‘spuiten’. De dosis was deze keer, op aanraden van het ziekenhuis, een tikkeltje hoger dan de vorige keer. Hopelijk zouden we dan drie eitjes kunnen laten groeien in plaats van twee, wat de kans op een zwangerschap weer iets zou verhogen.

Meer follikels door een hogere dosis Menopur

Het klaarmaken van de spuitjes was met deze hogere dosis wel iets gecompliceerder dan de eerste keer. Een volledig flesje en dan nog een beetje voor een hogere concentratie. Dan houd je elke dag wat over en dat moest ik weer in de koelkast bewaren. De injectie leek ik zelf iets beter te voelen, maar op zich ging het weer redelijk soepel.

Rond dag 10 mocht ik weer een bezoekje brengen aan de fertiliteitsafdeling in het ziekenhuis om te kijken of er follikels te zien waren. Nou die waren er zeker. Door middel van een inwendige echo bekeek de verpleegkundige eerst mijn rechter eileiders, daar zaten twee mooie grote eitjes te wachten. Ook waren er nog een paar kleineren te zien. Nu was de linkerkant aan de beurt.

Het zou mooi zijn als hier één mooie follikel te zien zou zijn, maar helaas… ook hier stonden twee mooie follikels klaar. Aii… dat is één teveel. Zouden ze daar écht moeilijk om doen? Ja dus. De poging werd gestaakt en deze iui-behandeling was mislukt. Voor niks hormonen gespoten en een maand weggegooid. Wat een teleurstelling.

Twee maanden weggegooid

Mijn vriend en ik kregen het dringende advies om aankomende dagen geen gemeenschap te hebben. Dat advies hebben we keurig opgevolgd, maar door mijn hoofd schoot wel eens de gedachte om deze kans toch zelf te benutten. Toch wilde ik het lot niet tarten, dus heb het niet gedaan. Na de teleurstellende echo kreeg ik een recept mee om bij de apotheek medicatie te halen die de menstruatie op zou wekken.

Die heb ik braaf geslikt, zoals opgedragen. Helaas zorgde deze medicatie ervoor dat mijn menstruatie langer op zich liet wachten en ook langer duurde. Daardoor werd mijn cyclus totaal ontregeld. Ik werd nog eens in het ziekenhuis verwacht om te kijken of alles follikels goed ‘afgevoerd’ zijn, maar dit bleek helaas niet het geval. Er zaten nu cystes in mijn eileiders.

Ik moest doorgaan met het slikken van medicatie en pas als alles ‘schoon’ was, mochten we een nieuwe poging doen. Daardoor hebben we niet één maar twee maanden weggegooid. Jammer, zonde en stom. Het duurde voor mijn idee maanden voordat we de derde iui-behandeling startten.

De derde iui-behandeling

Voor de derde iui-behandeling, ging ik weer terug naar de oude (laagste) dosis Menopur om te injecteren. Dat scheelde weer een hoop handelingen in de ochtend. Nu was het simpel: vloeistof uit potje 1, injecteren in potje 2, daarna het goedje injecteren in de naald en deze inspuiten. Zo gedaan! Het traject van hormonen spuiten valt bij iedereen anders. De één heeft ontzettend veel last van de hormonen en de bijwerkingen daarvan, ik voelde precies niets.

Zoals ik in mijn vorige blog ook al schreef, ik was energieker dan ooit. Ik ging meer bewegen, sporten, at nog gezonder en ging steeds lekkerder in mijn vel zitten. De overtollige kilo’s vlogen eraf en ik haalde hardloopdoelen, die ik nooit eerder gehaald had. Ook mentaal gezien ervaarde ik veel meer rust door meditatie en bewustzijn. Ik had me lichamelijk en geestelijk nog nooit zo goed gevoeld als in deze periode. Ik zag dat ook zeker als een goede bijdrage aan het iui-traject.

Het voelt goed, ik heb vertrouwen

Toen ik rond dag 10 weer naar het ziekenhuis ging voor de follikelcontrole, had ik goede hoop. En dat bleek terecht. Er stonden toch weer twee hele mooie follikels klaar in de eileiders. In beide eileider één dominant eitje, dus dat was ideaal. De follikels waren nu van een mooie grootte, zodat we de inseminatie in konden plannen. En deze keer wel volgens het juist tijdschema.

De omstandigheden konden niet beter. Eenmaal thuis mocht ik in de avond om 23.00 uur de Pregnyl spuiten en twee dagen later werden mijn vriend en ik (om de beurt) op de fertiliteitsafdeling verwacht. Mijn vriend om iets af te leveren, ik om iets op te halen. Helaas mocht hij nog steeds niet bij mijn behandeling zijn, maar daar begon ik ook al aan te wennen.

Gelukkig ging de behandeling een stuk beter dan de eerste keer. Er was een andere verpleegkundige die haar handelingen heel soepel uitvoerde. Binnen no time zat het goedje op de juiste plek. Nu had ik er wel echt vertrouwen in dat het goed was gegaan. Deze keer gaat een succes worden, vertelde ik mezelf elke keer.

Het voelt goed, ik heb vertrouwen in mijn lichaam, deze keer raken we zwanger! Door deze affirmatie te blijven herhalen, kon het eigenlijk niet meer misgaan. Nu begon de grootste uitdaging weer, het wachten. Natuurlijk was ik nog steeds ongeduldig en nam ik mij voor om niet voortijdig een test te gaan doen, maar zou ik dat écht vol kunnen houden?

Van onze blogger Essie

blog over zwangerschap en mama zijn

Essie   •      Volg je mij ook?
Ik ben blogger bij ikbenZwanger

Hoi! Ik ben Essie en ben 36 jaar. Mijn vriend en ik hebben eind 2018 de knoop doorgehakt: we willen een kindje. Tot nu toe heeft een zwangerschap zich nog niet aangediend, maar we doen ons best. Alleen... dat wachten duurt zo lang!

Lees mijn vorige blog: Het fertiliteitstraject in met IUI
Lees het vervolg: Een goed gevoel over de derde ronde iui
   Volg je mij ook?

(Bijna) zwangere bloggers gezocht

Vind je het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je kinderwens, zwangerschap, bevalling of baby? Mail ons!

Facebook groepen voor jou!

Word lid van één onze besloten Facebook groepen Kinderwens 1e kind of Kinderwens 2+ kind.

Zin in iets leuks? Zoek een geboortekaartje uit

Ontdek het leukste geboortekaartje voor jou!

Boeken over zwanger worden voor jou! meer

Mama worden
Mama worden
D
D
Survivalgids voor als je
Survivalgids voor als je

Beste artikelen over Moeilijk zwanger worden

Zwanger worden gaat niet altijd vanzelf. Vruchtbaarheidsproblemen komen voor bij zo'n 20% van alle stellen. Bij 10% van alle stellen met een kinderwens is medisch ingrijpen nodig. De meeste vrouwen worden uiteindelijk zwanger. Ongeveer 3-8% blijft onvrijwillig kinderloos. Lees onze beste artikelen en blogs:
ICSI behandeling »
In-vitro Fertilisatie (IVF) »
8 superfoods voor superzaad »
Valse hoop wederom niets »
Clomid kans tweeling »
IVF we gaan ervoor »
De rit naar zwangerschap »

Schrijf je nu gratis in bij ikbenZwanger

Vriendin worden van ikbenZwanger.com! Meld je aan

Je reactie op De eerste ronde IUI

Alleen op de knop 'Bericht plaatsen' klikken als je zelf de volledige inhoud hebt geschreven en akkoord gaat met de richtlijnen.