Geniet en maak samen mooie herinneringen

Het is alweer een heel aantal weken geweest sinds ik geschreven heb... Er is in die periode zoveel veranderd en gebeurd... Goed nieuws: ik ben begonnen met werken op een nieuwe werkplek en sinds vandaag ben ik officieel door de proeftijd heen, jeej!

De keuze die ik heb gemaakt om van baan te verwisselen is goed geweest en ik ben helemaal klaar voor deze nieuwe uitdaging! Nog meer goed nieuws: ofja, mooie gebeurtenis. Op 2 augustus 2020 is Jourdin gedoopt. Het was een super mooie, positieve en gezellige dag.

Nog meer goed nieuws, waarvan ik eigenlijk van mening ben dat het zowel goed alsook stressvol is: ik ben begonnen met een nieuw ziekenhuistraject om zwanger te worden van mijn tweede kindje. Het is ontzettend fijn dat ik weer de kans krijg om dit traject te doorlopen en hierdoor (hopelijk) zwanger te worden van een tweede kindje, een zusje of broertje voor Jourdin. Daarnaast is het ook nu al een stressvol traject geweest.

Ten eerste; vanwege mijn psychisch stickertje moest ik toestemming krijgen van een aantal hulpverleners en artsen, voordat ik het traject mocht starten. Dit deed erg veel met mij. Ik vond het erg moeilijk om te accepteren dat ik niet zelf de keuze mocht maken om zwanger te raken. Dit deden anderen immers voor mij. Stel dat zij mij niet in staat vonden om op dit moment zwanger te raken van een tweede kind, zou ik niet worden geholpen en zou ik ook geen tweede kindje kunnen krijgen.

Ten tweede: Er is een arts erg onvriendelijk en disrespectvol naar mij toe geweest. Ook dit heeft er persoonlijk flink ingehakt. Ik was erg boos en overstuur. Ik stond zelfs op het punt om naar een ander ziekenhuis over te stappen om daar verder te gaan met het traject. Gelukkig heb ik ervoor gekozen om het kenbaar te maken bij mijn andere arts, zodat ik toch bij het dichtstbijzijnde ziekenhuis onder behandeling kan blijven. Deze arts reageerde heel vriendelijk en begripvol.

Zij heeft het voorval ook opgepakt met de desbetreffende arts. De les die ik hieruit heb geleerd is om te blijven geloven in mijn eigen lichaam en mijn eigen intuïtie. Ik voel zo sterk aan wat er in mijn lichaam gebeurt en hier moet ik te allen tijde voor blijven opkomen. Ook moet ik me niet uit het veld laten staan door iemand die onvriendelijk en disrespectvol is. Ik moet opkomen voor mijn gevoel en kenbaar maken dat ik wil dat er opnieuw naar gekeken wordt.

Ook al heb ik nu meer rust en geduld vanwege mijn eerste kindje, het is en blijft een rollercoaster-ziekenhuistraject. Er komen mooie gevoelens bij kijken zoals trots-zijn, omdat ik mijzelf heb geleerd hormoonspuiten te zetten. (En zonder tranen of zeveren!) Maar er komen ook gevoelens bij kijken zoals verdriet, omdat er werd gedacht dat ik een miskraam had gehad na een spontane zwangerschap. (Wat gelukkig niet zo bleek te zijn! Het onwaarschijnlijke was bij mij weer eens het waarschijnlijke; het bolletje dat in mijn baarmoeder op de echo was te zien bleek gewoon een met vocht gevuld blaasje te zijn in plaats van een miskraam.)

En nu het minder goede nieuws... Tijdens de geweldige vakantie van mijn man en ik hebben we het nieuws gekregen dat een heel dierbare persoon van ons opnieuw ziek is geworden en het er deze tweede keer minder goed uit ziet dan de eerste keer. Het wordt vrij gauw duidelijk dat onze dierbare deze keer nog harder moet gaan strijden. En ik kan jullie allen vertellen dat het ééen van de krachtigste strijders is die ik ooit gezien heb. Er is nog steeds hoop voor onze dierbare en we blijven deze persoon kracht en liefde geven tot de strijd gewonnen is.

Nu vragen jullie jezelf misschien af waar ik in dit stuk naar toe wil gaan. Het gaat op deze site toch alleen maar over zwanger worden, zwanger zijn, een babynaam uitkiezen? Nou nee, dat is niet het enige waar het om gaat hier... In ieders verhaal zit een onderliggende of misschien meer duidelijke moraal. In ieders verhaal krijg je een kijkje in de manier waarop de schrijfster omgaat met gebeurtenissen in haar leven. De waarden die deze schrijfster in haar leven heeft...

Ik ben al een hele tijd bezig met bewuster leven, mijn dwang leren minderen en accepteren en om mijn waarden in het leven te herkennen en hiervoor op te komen. Sinds mijn dierbare opnieuw ziek is geworden, ben ik nog meer naar deze dingen gaan kijken en ook leven. Er kwam een vraag in mij op waarop ik het antwoord koste wat kost wilde uitzoeken. “Wat is de zin van het leven?” Ik heb hier lang en breed over nagedacht. Ik denk dat de uitkomst van deze vraag voor ieder anders is.

Wat is voor mij de zin van het leven?

Voor mij is de zin van het leven om samen met mijn dierbaren mooie herinneringen te maken, voor zowel mijn eigen ziel als voor de zielen van mijn dierbaren. Mooie herinneringen bestaan voor mij uit momenten waarop ik bewust geniet van de gebeurtenis die zich afspeelt en deze gebeurtenis bewust ervaar. Als ik gelukkig ben tijdens dit moment en met deze persoon...

Nu is het zo een beetje mijn missie geworden om anderen van deze kijk op het leven bewust te maken en hen wellicht een pas op te plaats te laten maken, zodat zij zich weer bewust van hun leven worden en kunnen genieten van het leven zoals het nu is, met de mooie momentjes die zich dagelijks voor doen, met de mensen om hen heen waarvan ze houden.

Ik wil al mijn lezers bewust maken van het leven. Hoe mooi het kan zijn, met zowel de goede als de slechte dingen. Iedereen heeft zijn eigen rugzakje en zijn of haar eigen problemen. Hoe groot of klein die ook voor een ander aan kunnen voelen, ieder ervaart het leven anders. Maar we moeten in de drukke maatschappij van tegenwoordig, de zware en verdrietige gebeurtenissen waar we doorheen moeten, niet vergeten om te genieten van het leven. En dan heb ik het niet over het hele leven. Want niet ieder moment is mooi. Niet alles wat je hebt is mooi.

Ik heb het over de kleine momentjes die zich dagelijks voordoen. Ik zal een aantal momentjes opnoemen die voor mij LEVEN zijn:

Liefde.
’s Ochtends als mijn dochtertje wakker is, haar even in bed meenemen om samen te knuffelen en wakker te worden.
’s Ochtends ontbijten voor de televisie met een boterham met chocopasta en een kop koffie.
Kijken naar de natuur en luisteren naar de geluiden van de natuur.
Een film waarin ik helemaal word meegesleept.
Mijn dochtertje zien spelen met haar oor-tot-oor-smile en haar drekkige lachje.
In de armen van mijn man liggen.
Met mijn beste vriendin iets gaan doen en een gesprek voeren waarbij we al precies aanvoelen wat we bedoelen en willen zeggen.
Bij mijn familie en vrienden zijn en samen met hen lachen en ook huilen.

Maar ook nog simpelere voorbeelden als;

Kerstmuziek.
Zonneschijn.
Vuurwerk.
Een kus.
De geur van vers gebakken broodjes.
Het geluid van regendruppels op een tentje.
Een warme deken over mijn koude tenen heen.

Ik heb lang nagedacht over deze dingen en me afgevraagd of ik ze kon opschrijven. Vandaag voelde ik dat ik het kon en wilde doen.

Geniet en maak samen met de mensen waarvan je houdt mooie herinneringen.

Mijn boodschap aan jullie allen is om, tussen onze alledaagse 21e-eeuwse-shit, weer bewust te gaan genieten van de kleine dagelijkse momentjes die we soms te automatisch beleven. Ervaar ze weer bewust en geniet van het moois wat je dan weer kunt zien. Geniet van je partner. Geniet van je kindje. Geniet van je gezondheid. Geniet van het mooie wat je hebt en het mooie wat je voelt en maak samen met de mensen waarvan je houdt mooie herinneringen.