Mama heeft een baby in de buik

Al twee jaar achtereen valt mijn verjaardag in de soep. Vorig jaar kreeg ik een nieuwe heup twee dagen voor mijn verjaardag op 22 februari. Op de dag dat ik jarig was mocht ik met ontslag. Dat is wel een mooie dag om naar huis te komen, want jarig zijn in het ziekenhuis is niet erg gezellig als je zoontje van 2 jaar het niet langer volhoudt dat een uurtje op visite tijdens bezoekuur.

Dit jaar werd ik met spoed op de SEH (spoed eisende hulp) binnengebracht met hoge koorts. Het viel allemaal mee, het bleek een hardnekkig griepvirus te zijn. En weer mocht ik op mijn verjaardag naar huis. Uit de onderzoeken kwam echter ook goed nieuws: ik bleek zwanger te zijn! De verpleegkundige grapte nog: "Je komt alleen in het ziekenhuis te liggen, en gaat met z'n tweetjes weer naar huis!" Zeker heel bijzonder! In de nacht van 21 op 22 februari zong de nachtzuster al een verjaardagsliedje en ik werd dubbel gefeliciteerd!

Het bleek nog pril te zijn, geschat werd dat ik 3 weken zwanger was. We besloten het stil te houden tot de eerste drie maanden 'safe' zijn. Dat was lastig vol te houden, want we waren zó blij met dit wondertje nummero 2 (Quintin is natuurlijk wonder nummer 1!) dat we het al snel naast onze moeders ook onze broer en zus, een paar beste vrienden, die lieve tante en ook mijn andere vriendinnen die op dit moment zwanger zijn het goede nieuws hebben verteld...

Mijn werkgever kreeg het ook eerder te horen. De reden is dat ik naar kantoor zou reizen - ik werk meestal thuis - op de dag nadat er in Utrecht een aanslag was in de tram. De tram rijdt op de route die ik neem naar het kantoor… Ik durfde echt niet te gaan: de dader was die avond ervoor nog niet gepakt en stel je voor dat je met een zwangere buik in die tram reist en dat er dan zoiets gebeurt... brrrr...ik moet er niet aan denken!!

Dus ik heb het eerlijk verteld aan mijn collega's en leidinggevende dat ik in deze conditie en met die situatie daar écht nog niet durfde te reizen. Ik heb vervolgens gevraagd of die vergadering écht niet via Skype kon... Gelukkig hadden ze alle begrip voor en mocht ik thuiswerken die dag!

Inmiddels ben ik de 12 weken voorbij en proberen we Quintin er nu langzamerhand te laten wennen aan het idee dat hij een grote broer wordt. De oude babypop uit mijn jeugd ligt in het wiegje op zolder en ik leg hem uit dat er straks een echte baby in dat wiegje ligt en Quintin een grote broer wordt. Het dringt steeds meer tot hem door. Laatst lagen we na het avondeten met zijn drietjes op de bank televisie te kijken, toen Quintin zich ineens omdraaide naar zijn papa en zei: "Mama heeft een baby in de buik!"

Hoewel we onzeker waren of een tweede kindje ons nog gegund zou zijn, is het een prachtig verjaardagscadeau dat we nu in verwachting zijn van ons tweede kindje. Het voelt écht een beetje als de kers op de taart. Inmiddels ben is de 16e week zwangerschap aangebroken en stiekum denken we al te weten of Quintin een zusje of broertje krijgt, maar de termijnecho zal het uitwijzen... Nog een paar weken geduld en dan kunnen we de babykamer gaan verven.