Direct zwanger na een miskraam | ikbenZwanger

Hoewel begin januari 2020 de afspraak stond voor de controle echo, stonden mij ook leuke dingen te wachten in 2020. Met Oud en Nieuw ben ik ten huwelijk gevraagd door mijn man (en eigenlijk ook zijn dochter). Wat hadden wij met z'n drietjes weer zin gekregen in dit nieuwe jaar! Er stond een nieuw avontuur op ons te wachten, ondanks het vroege verlies dat we hadden geleden.

Voorafgaand aan de controle bij de verloskundige werd mij aangeraden om nogmaals een zwangerschapstest te doen, als extra bevestiging dat de miskraam compleet was. Want dan zou de test nu negatief moeten zijn. Het voelde even als zout in een open wond strooien, want de test was inderdaad nu negatief. Ik was definitief niet meer zwanger. Maar goed, dat mocht geen verrassing meer zijn.

De controle echo zag er goed uit: een ongecompliceerde miskraam en een lege baarmoeder. Tijd om vooruit te kijken met z'n drietjes en het gezinnetje van vier vooruit te schuiven in de planning. Eerst de bruiloft organiseren en vertrouwen in de toekomst houden.

Wat me nog van de afspraak bijbleef, was dat de verloskundige me uitlegde dat het langer dan 4 weken kon duren voordat ik weer ongesteld zou worden. Soms 5 tot wel 8 weken, omdat niet iedere vrouw direct de eerste cyclus na een miskraam weer een eisprong heeft. Geen probleem, ik zou het vanzelf wel zien gebeuren. Mijn man en ik waren met hele andere dingen bezig.

We waren niet meer actief aan het proberen. Ik was in mijn hoofd vooral bezig om weer intiem te kunnen zijn met hem na dit hele gebeuren, want deze vroege miskraam gaf mij ook een deuk in mijn zelfvertrouwen als vrouw. Ik wilde gewoon voelen dat het nog goed zat tussen ons en dat zat het gelukkig nog. We pakten samen de draad weer op. In de zomer van 2020 zouden wij onze droombruiloft gaan vieren.

Een paar weken later had ik de eerste pasafspraak gemaakt voor een bruidsjurk. Het was een geweldige dag! Samen met mijn ouders, mijn aanstaande schoonmoeder en mijn zusje ben ik de bruidszaak in gedoken. De ene na de andere jurk gepast, van categorie gordijn tot aan categorie prinses. Tegen mijn verwachtingen in vond ik daar mijn droomjurk. Zielsgelukkig was ik. Gekscherend werd er bij het afscheid gezegd: voorlopig niet zwanger raken, hè?

Nee, nee, dat was voorlopig de bedoeling niet. Even rust en de focus op positieve dingen. Toen begon ik na te denken. Het was 5,5 weken geleden sinds de miskraam, maar ik dacht aan de woorden van de verloskundige. Ik was waarschijnlijk één van die vrouwen zonder eisprong en ik voelde me niet anders dan anders.

Aan het einde van de middag haalden we de dochter van mijn man op bij een schoolvriendinnetje. Ondertussen was het zo aan me gaan knagen, dat ik besloot een zwangerschapstest te halen. Ik zette mijn man en bonusdochter thuis af en reed nog snel naar het winkelcentrum. Nadat de kleine meid op bed zou liggen, zou ik die test gaan doen.

Toen het moment daar was en ik de test ging doen, was ik ook totaal niet zenuwachtig. Ik wist wat er uit die test zou komen. Die test zou gewoon negatief zijn, dus dan kon ik die rare gedachtes loslaten en me verder storten op de bruiloft.

Ik had 4 testen: twee vroege signaleringstesten en twee reguliere testen. Ik besloot met de vroege test te beginnen. Voordat ik deze aan de kant kon leggen om 3 minuten te wachten, zag ik al een tweede streep verschijnen. Zwanger. Nee. Dat kon niet kloppen. De vorige keer was 'ie nog negatief.

Verbouwereerd liep ik naar mijn man toe om het te vertellen. Ik moest iets verkeerd hebben gedaan, dus ik besloot een paar uur te wachten en daarna opnieuw een vroege test te doen. Ook deze test gaf binnen de 3 minuten twee strepen aan. Wat zou de kans zijn dat twee testen een verkeerde uitslag zouden geven? Ik was in shock, iets wat m'n man vermakelijk vond. Hij wist al wat dit betekende en had het nieuws al geaccepteerd met een glimlach. Het was goed zo.

De volgende ochtend zou ik nogmaals een zwangerschapstest doen. Het ging er bij mij niet in, dat ik opnieuw zwanger kon zijn. Ik hoorde bij die vrouwen die geen eisprong hadden na een miskraam, dus het was ontzettend sadistisch dat die testen positief waren.

Maar toen de derde test, de reguliere test, ook positief was... Toen moest ik er toch echt aan geloven. Het was alsof het nieuws ook in één keer indaalde. Ik kon er nog niet helemaal bij met mijn hoofd, omdat we niet meer actief aan het proberen waren. Terwijl we dat die maanden ervoor wel hadden gedaan en toen ging het mis.

Maar misschien zou het dit keer ook misgaan. De vorige keer ging het ook mis rond de 6 weken zwangerschap. We besloten het in ieder geval voorlopig stil te houden. Met de bruiloft zou het wel goedkomen, verzekerde mijn man mij.

In mijn verbazing dat ik zwanger was, was ik ook bezig met hoe we de bruiloft nu moesten aanpakken. Ik zou dan hoogzwanger zijn en mijn droomjurk zou me dan niet meer passen. Achteraf voel ik me zo dom, dat ik me daar druk om maakte. Want uiteindelijk komt alles wel weer op z'n pootjes terecht.