Ik ben net zwanger en mijn schoonzus krijgt een miskraam

   Zwanger    Blogs zwangerschap     Schoonzus krijgt een miskraam

blog over zwangerschap en mama zijn

Tessa
   Volg je mij ook?
Schrijf je nu in
en krijg de mooiste blogs in je mail

Ik wist net een week dat ik zwanger was, toen mijn schoonzus mij huilend opbelde. Bij de 2e echo werd er geconstateerd dat het hartje van haar kindje niet meer klopte. Wij hadden nog niemand verteld van mijn zwangerschap en ik wist dat het haar ontzettend pijn zou gaan doen als wij het haar zouden vertellen. Daarnaast voelde ik mij erg schuldig over het feit dat ik zwanger was en zij niet meer.

Terwijl wij probeerden zwanger te worden, was mijn schoonzus al zwanger

Afgelopen april ben ik gestopt met de pil. Mijn vriend en ik wisten allebei al een tijdje dat we graag kinderen wilden en hebben er de afgelopen jaren echt naartoe gewerkt om ons leven zo goed mogelijk in te richten voor de komst van een kindje. We hebben allebei een baan en we hebben afgelopen jaar een groter huis gekocht in een kindvriendelijke wijk. We zijn er nu echt aan toe.

Twee maanden later kwamen mijn zwager en schoonzus ’s avonds bij ons langs met het nieuws dat mijn schoonzus zwanger is. Ik en mijn vriend waren eigenlijk een beetje in shock. Mijn schoonzus was nog herstellende van de maagverkleining die ze een jaar geleden had gehad en ze zaten midden in een verhuizing.

We hadden er geen idee van dat zij op dit moment aan de komst van een kindje dachten, maar ze vertelden ons dat het wel gepland was. Ondanks dat we het niet hadden verwacht en ergens ook wel een beetje jaloers waren omdat het bij ons nog niet was gelukt, waren we erg blij voor mijn schoonzus en zwager en we gunden het hen van harte!

Een maand later voelde ik me al een paar dagen anders dan anders en besloot ik om een zwangerschapstest te doen. En ja hoor, 2 streepjes! Yes! We waren ontzettend blij! Al hadden we niet verwacht dat het al zo snel zou lukken. Mijn schoonzus had iedereen al gelijk verteld dat ze zwanger was, zodra ze de positieve test had, maar wij besloten om er nog even mee te wachten. Binnenkort zouden wij met de familie van mijn vriend een weekendje weg gaan en dat leek ons het perfecte moment om het te vertellen.

Hoe vertel je dat je zwanger bent aan iemand die net een miskraam heeft gehad?

Dat liep echter anders. Precies een week nadat wij wisten dat ik zwanger was, belde mijn schoonzus mij huilend op. Zij hadden net de 2e echo gehad. Bij onze verloskundige krijg je bij 7-8 weken ook al een echo en daar leek alles prima. Maar toen ze vandaag voor de termijnecho gingen, bleek dat het hartje niet meer klopte. Het kindje bleek zelfs al vlak na de eerste echo niet meer te leven, omdat het daarna nauwelijks meer gegroeid was. Het lichaam van mijn schoonzus had nog niet door dat het kindje niet meer leefde. Zij moest medicijnen nemen om ervoor te zorgen dat het door haar lichaam afgestoten zou worden. Wat vreselijk om zoiets mee te moeten maken!

Toen ik de telefoon ophing ging ik gelijk een golf van schuldgevoel door me heen. Ik was zo blij met mijn zwangerschap en zij was net haar kindje verloren. Hoe oneerlijk is dat? Ik leef altijd erg met andere mensen mee en cijfer mezelf vaak weg. Dat deed ik nu ook. Ik en mijn vriend besloten om te wachten met het vertellen van mijn zwangerschap tot na de termijnecho. Zo had mijn schoonzus even de tijd om er een beetje overheen te komen en was de kans al een stuk kleiner dat het bij ons ook mis zou gaan.

Eigenlijk heb ik mijn eigen geluk op dat moment aan de kant geschoven en ergens diep weg gestopt. Ik was (en ben nu nog steeds) erg bang dat het bij ons ook mis gaat. Ik was voor de eerste echo en de termijnecho ontzettend gespannen en durfde bijna niet naar het scherm te kijken. Ik zocht gelijk het knipperende stipje, de hartslag van ons kindje.

Gelukkig was op beide echo’s alles prima en was ons kindje zelfs zo bewegelijk dat ze het kindje nauwelijks op kon meten. Volgens de verloskundige betekende dat een blije, gezonde baby. Toen de baby eindelijk stil lag, kreeg ik van de spanning de slappe lach. Dus het was een heel karwei voordat de uitgerekende datum, 28 maart 2019, bekend was.

De ene zwangerschap zo blij en de andere zo verdrietig

Ondanks dat het met ons kindje goed ging en we het eindelijk aan iedereen konden vertellen, kreeg ik een brok in mijn maag als ik eraan dacht dat we het mijn schoonzus moesten vertellen. We zijn ’s avonds bij hen langs geweest. Ik durfde niks te zeggen en ik durfde mijn schoonzus niet aan te kijken. Ik schaamde me, omdat ik zwanger ben! Toen mijn vriend het vertelde, barstte ze gelijk in huilen uit. Ze zei dat ze het ons wel gunde, maar het toch erg k*t vond.

De tweede keer dat ik haar daarna zag begon ze gelijk te huilen toen ze mij zag. Waardoor ik me alleen maar schuldiger voelde. Ik durfde haar nog steeds niet aan te kijken en niks tegen haar te zeggen. Zij vroeg mij ook niks over de zwangerschap of de baby en begon telkens over haar eigen miskraam en over hoe graag zij weer zwanger wilde worden. Ik bleef met haar meeleven, haar zeggen dat het bij hun vast ook wel weer een keer zou lukken en dat ik snapte dat ze zich zo rot voelde.

Afgelopen donderdag kwam ze ’s middags bij me langs en had ze een cadeautje en een kaartje voor me meegenomen. We hebben een goed gesprek gehad. Ze vertelde dat ze er een beetje overheen was en aan het idee gewend was geraakt dat ik zwanger ben. Ze vertelde zelfs dat graag op wilde passen als de baby geboren was. Ik voelde me ontzettend opgelucht na dit gesprek.

Nu proberen alle angsten te vergeten en te genieten

Op dit moment ben ik bijna 16 weken zwanger. Ondanks dat het nu goed gaat tussen mij en mijn schoonzus, heb ik het er nog steeds moeilijk mee om mijn geluk terug te vinden. Dat heb ik zo diep weggestopt. Ik vind het nog steeds lastig om mensen te vertellen dat ik zwanger ben en om erover te praten.

De angst dat het mis gaat zit er nog steeds in. Ik voel mijn kindje nog niet bewegen en ik krijg ook nog geen buikje. Ik vraag me constant af of alles wel goed gaat daarbinnen. Misschien dat het makkelijker voor me wordt om te genieten als ik mijn kindje echt ga voelen.

Lees ook Je zorgen en angsten

Van onze blogger Tessa

blog over zwangerschap en mama zijn

Tessa   •      Volg je mij ook?
Ik ben blogger bij ikbenZwanger

Ik ben Tessa en ben 31 jaar. Na een emotioneel zware zwangerschap, nu trotse moeder van onze prachtige zoon Max


Lees het vervolg: Erfelijke afwijkingen bij mijn schoonfamilie, DES oma
   Volg je mij ook?

(Bijna) zwangere bloggers gezocht

Vind je het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je kinderwens, zwangerschap, bevalling of baby? Mail ons!

Zin in iets leuks? Zoek een geboortekaartje uit

Ontdek het leukste geboortekaartje voor jou!

Shop nu boeken over zwangerschap meer

Mama
Mama
Buskruit met muisjes
Buskruit met muisjes
Genieten van je zwangersc
Genieten van je zwangersc

Beste artikelen over Blogs zwangerschap

Schrijf je nu gratis in bij ikbenZwanger

Vriendin worden van ikbenZwanger.com! Meld je aan

Je reactie op Schoonzus krijgt een miskraam

Alleen op de knop 'Bericht plaatsen' klikken als je zelf de volledige inhoud hebt geschreven en akkoord gaat met de richtlijnen.