Deze blog is een vervolg op Waar is mijn kind heen?.

“Moet ik direct komen?”, vraagt Mustafa met een trillerige stem. “Je hoeft niet te haasten, als je maar snel komt. Wij zijn aan het kijken naar welk ziekenhuis Lina gebracht kan worden”, zegt de kinderarts. Dan hangt Mustafa op. De arts zal gelijk voor mij ook een overplaatsing regelen en een ambulance. De arts gaat weg.

Het lijkt alsof het allemaal niet doorkomt bij me. Voor het eerst in jaren zie ik mijn moeder huilen naast me. Mijn moeder belt mijn vader op dat hij Mustafa moet halen en naar ons moet komen. Ik weet niet hoe snel er gereden is. Maar binnen 10 minuten komen ze met z'n twee hijgend en bezweet de kamer in stormen. Een zuster haalt Mustafa en mij op. We gaan naar de neo. Hier zijn de ambulancemedewerkers aangekomen.

Lina gaat naar het AMC ziekenhuis. Daar zullen ze haar verder onderzoeken. Er zijn wel 8 medewerkers. Verpleegkundige en artsen. Lina wordt met allemaal slangetjes en hartbewaking in de babylance gelegd. Mustafa vraagt of hij mee mag. Maar dit mag niet. Dan vraagt hij aan de bestuurder of hij achter hem aan kan rijden. Dit mag niet, omdat hij met sirene en grote spoed naar het AMC zal rijden. En het is slecht weer en druk op de weg.

Mustafa en ik bespreken met elkaar dat hij vast naar het AMC gaat met mijn vader om Lina daar op te vangen. Samen met mijn moeder zullen wij Lina weg zien gaan en dan wachten op de ambulance voor mij. Als Mustafa en mijn vader weg zijn duurt het niet lang voor Lina ook weg gaat. Ik mag haar niet eens een kus geven. Ook geen aaitje over haar bolletje. Ik smeek dat ze goed voor mijn kind te zorgen.

Terug in mijn kamer bel ik de verpleegkundige waar mijn ambulance blijft. Ze vertelt dat dit nog uren kan duren, omdat ik geen spoed heb. Maar ze zal het verhaal wel uitleggen. Opeens komt mijn gynaecoloog binnen. Ze huilt. Het spijt me Lina dat ik je niet serieus heb genomen. Ik had je door moeten sturen. Ze knuffelt me en blijft zeggen dat het haar spijt en dat ze me zal bellen.

Het ambulancepersoneel komt dan binnen en wij kunnen gaan. Ik heb een pyjama aan. Mustafa en mijn vader hebben alles meegenomen. Nou dan gaan we zo zegt de ambulanceverpleegkundige. Ik doe wel een deken over je heen. In het AMC ziekenhuis brengen ze mij eerst even naar de NICU zodat ik eerst Lina kan zien. Daar ligt ze in een couveuse met allemaal slangen en draadjes. Een sonde in haar neus. Mijn kleine meisje.

Dan gaan we naar de afdeling. Mustafa zegt dat de kinderarts langs was geweest en ze haar direct gaan onderzoeken en de arts straks langskomt. Dan komt de arts binnen: “Lina heeft een oesophagusatresie type c (slokdarmafsluiting). Gaan haar screenen op VACTRL. Morgen horen jullie daar meer over. Ze wordt zo snel mogelijk geopereerd. Zonder operatie komt ze te overlijden.”