Nederland vaarwel zeggen voor mijn vakantieliefde, ben ik zwanger?

Het moment was aangebroken om definitief alles rond te maken om Nederland te verlaten en bij E. een nieuw bestaan op te bouwen. Ik woonde nog thuis, dus op zich viel alles mee. We hadden besloten dat ik eerst op een vakantievisum zou komen en zodra deze afgelopen was een verblijf aan te vragen.

Het afscheid nemen van mijn familie viel me erg zwaar. En de twijfels sloegen weer toe… Wil ik dit echt? Wil ik echt alles achter laten voor E.? Ik zei mezelf dat de twijfels erbij hoorden en ik me daar overheen moest zetten. Wachtend bij de gate werden mijn twijfels steeds groter en schreeuwde m’n gevoel, doe het niet! Ga terug! Maar ja ik zat hier nu al… ticket al geboekt dus geen weg terug.

Eenmaal aangekomen bij E. voelde alles weer goed. Ik probeerde een ritme voor mezelf te vinden om zo mijn draai in een onbekend land te vinden. Toch miste ik mijn familie enorm! Mijn moeder kwam voor een weekje langs, oh wat keek ik daar naar uit! Het was zo fijn dat ze er was, maar daardoor sloeg ook de twijfel nog meer toe.

We genoten van een heerlijk weekje samen, maar ik voelde me vreemd, moe en misselijk. Gaf van alles de schuld, de warmte, de alcohollucht die E. meebracht van zijn werk. De vermoeidheid door het elke nacht wakker worden om de deur te openen voor E. Tot ik ineens boven de wc hing. M'n moeder zei ben je zwanger of zo? Maar dat kon helemaal niet, want ik slikte netjes de pil !?

Helaas was het moment weer daar om afscheid te moeten nemen van mijn moeder. Wat vond ik het toch moeilijk en wat wou er een deel van me weer graag met haar mee terug! Maar ik moest mezelf hier een kans geven.

Toch bleven de woorden van mijn moeder door mijn hoofd spoken. Maar dat kan niet, toch?! Het was mijn stopweek en ik kon altijd de klok erop gelijk zetten wanneer ik ongesteld werd. Die ochtend, geen menstruatie te bekennen. Nou ja, dat komt vast later op de dag... In de middag kreeg ik ineens allerlei twijfels. Zou ik dan toch zwanger zijn? Nee, dat kan gewoon niet!

Ik besloot maar naar de apotheek te gaan om een test te gaan doen. Dan wist ik zeker dat ik niet zwanger was en kon ik de twijfel loslaten. Eenmaal weer thuis een vriendin opgebeld en de situatie uitgelegd en dat ik een test ging doen, maar vol zenuwen was!

Ik heb nog nooit een zwangerschapstest gedaan of me er überhaupt in verdiept. Daar stond ik dan, in een vreemd land met een test in mijn handen met een buitenlandse verpakking, en nu? Google dan maar, ik vond een beschrijving van de Kruidvat zwangerschapstest. Ze leken als twee druppels water op elkaar, dus zal het vast hetzelfde werken.

Het moment was daar... zwangerschapstest lag te drogen. Wat duurden de minuten die je moet wachten ineens lang zeg. Tijd om te kijken. Daar stond ineens heel licht een 2e streep…!

Ik was in shock, kon het niet geloven heb de test opgepakt en ben naar de apotheek gegaan en daar gevraagd wat dit betekende. Dame achter de balie zei in gebrekkig Engels dat het niets was de test was negatief. Ik geloofde het niet en begon te googlen overal las je hetzelfde: 2 streepjes hoe licht de test streep ook is, betekent toch echt zwanger.

Ik kon het nog steeds niet geloven en besloot terug te gaan naar een andere apotheek. Ik zag dat ze Clearblue testen verkochten. Die hadden ze ook in Nederland zag ik via Google, dus dat moet te vertrouwen zijn. Test gehaald en gedaan… zandloper begon te lopen op het digitale scherm en ineens stond er een + en daarna verscheen de 1-2. Ik was dus echt zwanger.

Ondanks het totaal ongepland was, was ik direct zo enorm blij dat ik zwanger mocht zijn. Ik voelde me zo enorm gelukkig. Ineens besefte ik me dat ik het nog met E. moest delen en ik had geen enkel idee hoe hij hierop zou reageren of wat hij zou gaan doen als ik hem dit grote nieuws zou vertellen. E. was gewoon aan het werk, dus wist nog helemaal van niets. Ik kon het niet via een berichtje gaan vertellen, dus ik moest wachten tot hij thuis zou komen van zijn werk.

Ik moest het delen met iemand anders dan mijn vriendin. Ik besloot mijn moeder te bellen en haar te vertellen dat ze gelijk had gehad en ik toch zwanger bleek te zijn. Ze schrok van het nieuws, maar zei direct dat als ik er blij mee ben zij dit uiteraard ook is. Ik was zo opgelucht dat ze achter me stond hiermee!

Nu was het wachten tot E. thuis kwam...

Wil je weten hoe dit verder gaat?! Volg me dan vooral! Het vervolg komt snel online in een nieuwe blog!

Liefs!