Twee dagen voor de uitgerekende datum verliet mijn vriend me

December 2017 kwamen wij erachter dat er een klein wonder in mijn buik groeide. De eerste echo is altijd spannend, klopt er een hartje? Wat was dit fantastisch om te zien! Aangemeld bij een verloskundigenpraktijk waar ik de eerste afspraak warm ontvangen werd en me gelijk thuis voelde.

De volgende echo stond op de planning, de geslachtsbepaling. Zou er een meisje of jongen in mijn buik groeien? De aanstaande papa sprong een gat in de lucht dat hij een dochter zou krijgen! Hoe fantastisch was dat!

Hierna volgde de 20 weken echo, helaas verliep deze niet vlekkeloos. Er waren echodense darmen te zien en dit kon duiden op taaislijmziekte, syndroom van down of niks. Van vreugde naar verdriet. We wilden verder onderzoek en dit was een vruchtwaterpunctie.

Hier zag ik heel erg tegenop. Vreselijk was het. Uiteindelijk viel de punctie hartstikke mee, het enige wat door mijn hoofd heen spookte was of ons meisje het nog wel goed deed daarbinnen en of er niks mis was. Gelukkig stond ik onder controle bij een stel geweldige verloskundigen en zodra ik belde kon ik meteen langs komen om even naar het hartje te luisteren.

Na 2 tot 3 weken spanning kwam daar eindelijk de uitslag. Alles was goed met ons meisje, wat zou er verder nog mis kunnen gaan? Ik genoot van een trappelend meisje in mijn buik totdat …

Totdat … ik 2 dagen voor de uitgerekende datum in de steek ben gelaten door mijn partner. “Hoe dan?”, dacht ik, “over 2 dagen ben ik uitgerekend.” Mijn wereld stort in. De dagen die erna volgden stond ik in de overlevingsmodus. “Kwam het door zijn angst?”, dacht ik… Aangezien ik ieder moment kon bevallen, kon ik totaal geen juiste beslissingen nemen.

Met 41 weken is met een spoedkeizersnede mijn mooie meisje geboren. Dit zou het mooiste moment uit mijn leven moeten zijn waar je van hoort te genieten, maar dit is mij allemaal ontnomen. Ik mis mijn dikke buik, het trappelend gevoel van mijn meisje en zelfs de afspraken bij de verloskundige, aangezien ik hier niet op een juiste manier 'afscheid' van heb kunnen nemen.

Negen maanden lang leefde ik met het idee een gezin te stichten, maar zo ben ik plotseling een alleenstaande moeder. Ik durf nu te zeggen dat ik super trots op mezelf ben hoe ik nog rechtop ben blijven staan in deze situatie. Alles voor mijn mooie kleine meisje. Wij samen kunnen nu de hele wereld aan!