Zonder vent wordt je kinderwens niet erkend

Drie jaar geleden, dat klinkt zo ver weg ,maar ik kan mij alles nog goed herinneren. Drie jaar geleden besloot ik als single vrouw, moeder van één kindje van toen 4 jaar, dat ik graag wilde gaan voor een tweede kindje. Vier jaar vond ik een mooi leeftijdsverschil, niet wetend dat er nog 3 jaar overheen zouden gaan.

Drie jaar geleden liep ik bij de gynaecoloog vanwege menstruatie problemen. Mijn kinderwens bracht ik ter sprake, maar de gynaecoloog vond mij maar vreemd. “Meisje toch je bent nog maar 26 jaar. Waarom zou je dat willen? Je bent nog zo jong.”

Ook na mijn uitleg dat ik niet zo groot leeftijdsverschil wou hebben tussen de kinderen, snapte hij het nog steeds niet. “Wacht maar tot dat je de juiste man tegenkomt. Kom over een half jaar maar terug als je er dan hetzelfde over denkt, dan kijken we dan wel verder.”

Na een half jaar kwam ik weer bij de gynaecoloog, weer met dezelfde wens. Hij probeerde me op andere gedachten te brengen en zei dat het allemaal veel geld kostte en waarom zou je dat willen, alleen een kind opvoeden. Hevig teleurgesteld ging ik naar huis. Ik baalde dat ik geen verwijzing had gevraagd naar een kliniek die mijn wens kon waar maken. Ik was vooral heel erg boos. IK bepaal toch hoe ik mijn leven wil inrichten, niet hij.

Twee maanden later had ik weer een afspraak. Opnieuw ben ik erover begonnen en opnieuw vond hij het schijnbaar erg belachelijk. Het maakte me zo verdrietig. We waren inmiddels al een jaar verder en nog steeds was er helemaal niks gebeurd. Met flinke tegenzin heeft de gynaecoloog me doorgestuurd naar een fertiliteitsarts.

Deze arts heeft een verwijzing geschreven voor het Centrum voor vruchtbaarheid en kinderwens. Hoe langzaam het traject bij de gynaecoloog ging, hoe snel was ik na de verwijzing aan de buurt. Nog geen twee weken later zat ik bij het Centrum voor vruchtbaarheid en kinderwens, en werd het traject gestart.

Één jaar heb ik moeten strijden om in het traject te komen. Er bestaat een groot taboe over bewust alleenstaande moeder worden. Dat er een taboe op zit zal ik ook na het starten van het traject ervaren en komt in een volgende blog aan de orde.