Hoe verder na dit verlies?

   Pasgeboren baby    Vlindertuin    Hoe verder na dit verlies?

blog over zwangerschap en mama zijn

Kelly
   Volg je mij ook?
Schrijf je nu in
en krijg de mooiste blogs in je mail

Er is zo weinig van mij over

Nu een paar maanden verder. Ik ben wat verloren… niet alleen onze dochter, maar ook mezelf! Ik mis mezelf, zo spontaan en levendig als dat ik kon zijn, zo weinig is er nu van over. Het is een moeilijke tijd. Een tijd waarin ik nog steeds stil sta en iedereen verder is gegaan. Door erover te schrijven weet iedereen wat er gebeurd is. Er zijn alleen maar heel weinig die weten hoe dit voelt en dat is eenzaam. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben blij dat maar weinig mensen weten hoe dit voelt, want ik gun het niemand.

Lees mijn eerdere blogs Van enorme blijdschap naar groot verlies deel om te begrijpen wat wij mee hebben gemaakt.

Lieve verloskundige en kraamzorg deden me goed

Maar oké even terug. Mijn verloskundige kwam regelmatig langs na de bevalling in oktober, voor controles of alleen voor een praatje. De eerste dagen gaf ik mezelf geen ruimte om tot rust te komen, om te herstellen van de bevalling. Het zat in mijn hoofd dat ik daar geen recht op had, want ik had geen kindje.

De verloskundige probeerde mij ervan te overtuigen dat ik echt de rust moest nemen, want ondanks de situatie, was ik nog steeds bevallen. We hadden het ook over kraamzorg. Mijn reactie was; ja dat is gek toch, geen kindje dus ook geen kraamzorg. Zij vertelde mij dat ook voor deze situaties gewoon kraamzorg mogelijk is en vroeg mij of ik dat zou willen.

Mijn eerste antwoord was: “Nee, ik zou me dan bezwaard voelen dat iemand dingen voor mij zou doen, terwijl ik dat zelf ook zou moeten kunnen.” Maar uiteindelijk gaf ik toe. Dus niet veel later stond een lieve mevrouw aan onze deur voor kraamzorg. Maar wat is dat moeilijk… zo lief dat ze dingen wilde doen… zo moeilijk ik het vond om het van haar te ‘vragen’. Ik voelde me zo bezwaard, maar waardeerde het wel.

Helaas was dit van korte duur en was ze er uiteindelijk maar 2 dagen. Want doordat ik met 17 weken bevallen was, is er geen sprake van langdurige kraamzorg. Hoe oneerlijk zij en mijn verloskundige dat ook vonden.

Wat betekent dit voor de toekomst?

De verloskundige bleef ondertussen hameren op mij: “Neem je rust, neem je tijd, je heb het nodig, misschien nog wel meer dan iemand met een kindje.” Ik kan niet anders zeggen dan dat ik een top verloskundige had. Ze is vaker bij me geweest dan toen de tijd na de bevalling van m’n eerste dochter. Ik heb haar ook veel vragen gesteld en me onzekerheden geuit.

Één van de vragen was: “Wat betekent dit voor de toekomst? Stel we willen het toch ooit weer eens proberen… Hoe zal de verloop dan gaan?” Ik was op dat moment helemaal niet bezig met het nog een keer proberen. Ik had alleen die vragen in mijn hoofd. Waar het op neer zou komen, als ik wel zwanger zou willen worden of ben, dan zullen wij voor de eerste periode medische zijn. We zouden extra onderzoek krijgen en kunnen andere keuzes maken, zoals bijvoorbeeld een punctie.

Een paar weken na de bevalling kregen wij een telefoontje van de klinische genetica. Ze hadden nog verder onderzoek gedaan en ze hadden ook bij haar de normale afwijking van de 8 chromosoom gevonden. Het is ons nu in ieder geval wel duidelijk dat onze eerste dochter dus ook de normale afwijking heeft op haar 8 chromosoom, aangezien mijn man, ik en Mila deze ook hebben.

Die chromosoom doet dus alleen niks want hij is ‘normaal’. Voor de toekomst hoeven we niet veel zorgen te hebben in principe (makkelijk gezegd), de Trisomie 18 is niet erfelijk in ons geval (pech geval) en de chromosoom 8 is niks om ons zorgen over te maken.

Hoe verder na dit verlies?

Door de weken heen na de bevalling was onze dochter zo lief. Wanneer ik verdrietig was, kwam ze mama een knuffel geven. Uit zichzelf zei ze regelmatig: “Mama kaarsje aan zetten voor Mila.” (en dat doet ze nu nog steeds, bijna elke dag)

Hoe bijzonder is het dat zo jong als ze is, ze het zo goed begrijpt voor haar leeftijd en meeleeft. Het is niet altijd makkelijk geweest voor haar. Ze heeft heel erg last gehad van onze emoties en gevoelens en ging daar ook in mee. Ze sliep ook heel slecht. Maar wat ben ik trots op haar. Zo slim, lief en zorgzaam meisje is het.

Mijn man is mijn rots. Hij heeft zoveel gedaan voor mij / ons. Maar ook tussen ons is het lastig soms. Hoe gaan we hiermee om? Hoe gaan we hierin onze weg vinden om verder te gaan met ons leven? De antwoorden weten we niet, we zijn nog zoekende.

Ik zal proberen onze zoektocht te delen met jullie. Ik vind het alleen lastig om mijn eigen emoties te herkennen, maar misschien schrijvend kom ik er wel!

Van onze blogger Kelly

blog over zwangerschap en mama zijn

Kelly   •      Volg je mij ook?
Ik ben blogger bij ikbenZwanger

Ik ben Kelly, 32 jaar. Getrouwd met mijn lieve man in juni 2016 Na de komst van onze prachtige dochter Jaelynn in juli 2017 hebben wij in oktober 2019 onze dochter Mila verloren aan het Edwardssyndroom. Ik ben gaan schrijven omdat ik hoopte dat het mezelf en andere steun zou kunnen gaan geven, daarbij is het voor mij geen taboe om erover te praten. Ze is en zal altijd onze dochter blijven. Nu in verwachting van baby nummer 3

Lees mijn vorige blog: Van enorme blijdschap naar groot verlies deel 3
Lees het vervolg: Hoe gaat het nu, na dit grote verlies?
   Volg je mij ook?

(Bijna) zwangere bloggers gezocht

Vind je het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je kinderwens, zwangerschap, bevalling of baby? Mail ons!

Zin in iets leuks? Zoek een geboortekaartje uit

Ontdek het leukste geboortekaartje voor jou!

Gratis producten meer

Gratis de blije doos NU met Nijntje rammelaar
Gratis de blije doos NU met Nijntje rammelaar
Gratis Zwanger- en Babybox aanvragen
Gratis Zwanger- en Babybox aanvragen
Zwanger? Vraag gratis de blije doos aan
Zwanger? Vraag gratis de blije doos aan

Beste artikelen over Vlindertuin

Vlindertuin voor alle overleden babys, onze sterrenkindjes. Een plekje waar je kindje welkom is. Hier kan je rouwen om het verlies van je baby en het verlies van toekomstdromen. Lees onze beste artikelen en blogs:
Naam van je overleden kindje »
Het spijt me, het is niet goed »
Herdenking overleden kinderen »
Onze dappere Kane is niet meer »
De crematie van Kane »
Dag klein mannetje »
Baby gaat heel lang slapen »

Schrijf je nu gratis in bij ikbenZwanger

Vriendin worden van ikbenZwanger.com! Meld je aan

Je reactie op Hoe verder na dit verlies?

Alleen op de knop 'Bericht plaatsen' klikken als je zelf de volledige inhoud hebt geschreven en akkoord gaat met de richtlijnen.

Ook interessant: