De onverwachte wending mijn reis naar zwangerschap begint nu

Daar is het dan, de eerste keer dat ik weer ongesteld moet worden. Maar word ik wel ongesteld? Mijn lichaam suggereert van niet. Mijn borsten zijn gegroeid, mijn emoties schommelen en ik moet veel plassen. Dus ongesteld worden? Nee hoor.

Morgen ben ik twee dagen over tijd, dus ik leg de spullen alvast klaar. Ik zet het bekertje op de kast met daarnaast de vroege zwangerschapstest. Zo spannend.

De kleine man maakt me wakker. Veel te vroeg. Maar ik spring uit bed en voordat ik mijn partner ga wakker maken, ga ik eerst naar de wc. Ik ga zitten en merk het meteen. Ik heb alles voor niets klaargezet.

Wat was je naïef, dom en ongeduldig. Wat denk je? Dat je bij dat kleine groepje vrouwen hoort die meteen zwanger worden? We hebben te weinig tijd samen, zonder kleren, doorgebracht. Dat moet het zijn. Hoe kan dat nou? Allerlei vragen schieten door mijn hoofd, gevolgd door verwijten. Maar ook de schop onder mijn kont om het volgende maand anders aan te pakken.

De week verloopt soepel. Ik ben al snel klaar met die heftige ongesteldheid. Word er naar van. O, ik lees me in over wat er gebeurt als je spiraaltje na bijna vijf jaar eruit gaat. Wat er bij andere dames gebeurde en hoe lang het bij hen duurde. Dit alles motiveert me. Ik spreek met mezelf af om om de dag zonder kleren te knuffelen; dan moet het wel raak zijn. Ik ben zo benieuwd hoe het eruit gaat zien deze maand.

Liefs, A

P.S. Volgende week kom ik terug met meer updates. Laat in de reacties achter wat jullie denken en deel jullie ervaringen!