Steun zo belangrijk tijdens de zwangerschap

   Zwanger    Zwangerschap aankondigen    Steun nodig

blog over zwangerschap en mama zijn

Stephke
   Volg je mij ook?
Schrijf je nu in
en krijg de mooiste blogs in je mail

De begrafenis, de familie op de hoogte brengen, zoveel allemaal inneens

Nadat ik het mijn toenmalige vriend verteld had dat ik zwanger was, was het ook tijd om het aan mijn en zijn familie te vertellen. Tot nu toe wist enkel mijn mama en vriend het. Ja, en je vraagt je af: "Hoe gaan anderen reageren op zo'n moment?" Want ja, ik was tenslotte nog maar 18 jaar en mijn vriend was toen bijna 17 jaar. Hoe ga je dit aan de familie vertellen?

Mijn vaders reactie

Het was het einde van het schooljaar en ik moest met mijn ouders mijn rapport in school gaan halen. Ik was inmiddels al 1,5 maand zwanger en had het tot dan nog tegen niemand anders verteld. Na het rapport in school afgehaald te hebben zei mijn moeder in de auto opeens: "Vertel het nu je papa ook maar". Dat was best even een moeilijk moment. Ik wist totaal niet hoe die ging reageren, dus ik barstte in tranen uit en met een brok in de keel vertelde ik dat ik zwanger was.

Mijn papa schrok even, maar gaf mij een knuffel en zei tot mijn opluchting: "Het komt allemaal wel goed. Ik ben niet boos op je. Ik was even geschrokken, maar je weet, ik ben er altijd voor je. Jij bent mijn dochter en nog altijd mijn kleine meid dat nu groot is." Die woorden horen deden mij geruststellen en hopen dat iedereen van familie het zou aanvaarden.

Mijn lieve bompa

Toen ik vertelde dat ik zwanger was aan mijn bompa en bomma, verschoten ze natuurlijk, maar ik herinner me nog goed hoe mijn bompa zei: "Dat is even verschieten, maar wij zullen het kindje met open armen ontvangen. Wij zijn er voor u." Die woorden zijn mij voor altijd bijgebleven, want toen ik 3 maanden zwanger was heb ik mijn bompa voor laatste keer gezien in het ziekenhuis. Het geluk keerde. Mijn bompa werd enkel dagen erna ziek moest elke week naar ziekenhuis op controle gaan.

Het ging niet goed met hem. De wonden aan zijn been waren erger geworden. 's Avonds gingen mijn toenmalig vriend, mijn mama, mijn nonkels en tantes en mijn bomma nog op bezoek bij hem. Dat waren achteraf de laatste minuten dat ik hem zag. Hij werd opeens niet goed en moest dringend met de verpleegster weggevoerd worden. Die nacht hebben ze hem in coma gehouden en de volgende dag is hij overleden.

Dat deed mij veel verdriet. Toch ben ik blij dat ik mijn bompa verteld heb dat ik zwanger was. Ook al zal hij nooit zijn achterkleinkind kennen. Toch heb ik doordat hij het wist en heel begripvol reageerde een gevoel dat hij me beschermt vanaf boven. Dat is een fijn gevoel.

De rest van mijn familie wisten toen ook allemaal dat ik zwanger was. Ze aanvaarden het, waar ik erg blij om was. Ik moest het vertellen op een niet zo prettig moment, maar was blij dat ze het goed opvingen. Een week later was de begravenis van mijn bompa. Ik had het er heel moeilijk mee, omdat ik nog maar net 8 maanden ervoor mijn andere bomma ook verloren was. Dat was kort achter elkaar en dat voelde zwaar allemaal. De laatste keer hem groeten doen, de roos bij zijn urn leggen, het deed allemaal zo pijn.

Bij de gynaecoloog

Amper 2 dagen erna moest ik naar de gynaecoloog. Ik had verwacht dat mijn toenmalig vriend ook zou meegaan. Maar er was altijd wel iets, ofwel school, ofwel mocht hij niet van zijn moeder. Dus had ik niet zoveel steun aan hem. Ik herinner mij dat hij in heel die tijd maar 2 keer meegegaan was naar de gynaecoloog. Voor de rest ging mijn mama gelukkig altijd met mij mee, zodat er iemand bij me was en ik niet alleen hoefde te gaan. Het liefst van al had ik het altijd met mijn vriend gedaan, maar ja, het was niet zo jammer genoeg.

Bij de gynaecoloog vond ik de echo elke keer heel fijn. Ik vond het ook leuk mijn kindje zo te kunnen zien dat in mijn buik aan het groeien was en zo zijn hartslag te kunnen horen. Ik vond die momenten echt zo speciaal. Nog 2 maanden en ik zou het geslacht van mijn kindje weten. Dat was spannend. Ik was zo benieuwd of het een jongen of meisje zou zijn. Eigenlijk maakte het voor mij niet uit. Het enige dat ik wilde is dat mijn baby gezond zou zijn. Mijn liefde voor het kindje was al heel groot en wist zeker dat ik voor mijn kindje wilde gaan.

Alles opgeven voor je baby

Ik heb laatst jaar school moeten opgeven, omdat ik in mijn studierichting met veel schadelijke stoffen in contact kwam. Het leek mij beter mijn laatste jaar 'gewoon' niet te doen en na de zwangerschap werk te gaan zoeken.

De steun van mijn toenmalige vriend was niet groot. Ik wilde samen met hem naar de winkel gaan voor suikerbonen en al geboortekaartjes gaan bekijken. Een wandelwagen (buggy) kopen en een geboortelijst aan te leggen, maar elke keer wilde of mocht hij niet meegaan. Ik voelde weinig steun van hem. Weer moest ik alles samen met mijn mama gaan regelen. Mijn mama ging mee voor geval ik niet wist wat te kiezen of wat belangrijk was. Mijn mama heeft mij en mijn broer ook grootgebracht, dus zij wist wat ik nodig had en wat niet. Ze was er voor me als ik het even niet wist en ook om mij te steunen. Ik was blij dat ik mijn mama had, want op dat moment voelde ik mij door mijn toenmalige vriend vaak in de steek gelaten.

Ik wist niet hoe dit verder zou gaan. Hier moest in ieder geval over gepraat worden. Het is ons kindje, dus ook zijn verantwoordelijkheid!

Van onze blogger Stephke

blog over zwangerschap en mama zijn

Stephke   •      Volg je mij ook?
Ik ben blogger bij ikbenZwanger

Ik ben Stephke. Ik ben geboren in 1991 (dus nu 24 jaar) en woon in Antwerpen samen met mijn 2 kindjes. De oudste is 5 jaar en de jongste 1,5 jaar. Ik ben dus een hele jonge mama. Ik houd ervan om in mijn vrije tijd bezig te zijn met mijn kindjes. Maar geniet ook van mijn eigen momenten zoals fitnessen, koken en nu natuurlijk ook Bloggen.
Waarom Blog ik? Omdat ik het heel leuk vind om over kindjes bezig te zijn en ook zo andere mama's wil helpen met mijn ervaringen. Om te laten zien dat niemand 100% perfecte mama kan zijn. Je doet je best en iedereen maakt foutjes of twijfelt wel eens aan zichzelf of je het wel goed doet. Ik wil meegeven dat iedereen een goede mama is, ieder op haar manier. Los daarvan vind ik het ook gewoon heel leuk om mijn ervaring in het moederschap met jullie te delen!

Lees mijn vorige blog: 18 jaar en zwanger midden in de examens
   Volg je mij ook?

(Bijna) zwangere bloggers gezocht

Vind je het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je kinderwens, zwangerschap, bevalling of baby? Mail ons!

Zin in iets leuks? Zoek een geboortekaartje uit

Ontdek het leukste geboortekaartje voor jou!

Leuke zwangerschap aankondigingen ideeën meer

nijntje logeert bij opa e
nijntje logeert bij opa e
Opa en Oma Pluis
Opa en Oma Pluis
Het voorleesboek voor de
Het voorleesboek voor de

Beste artikelen over Zwangerschap aankondigen

Wanneer en hoe wil je de zwangerschap aankondigen? Zoek je een leuke manier om te vertellen dat je zwanger bent? Lees onze beste artikelen en blogs:
Berichtje van mijn vriendin »
Hallo Tante Karen deel 3 »
Wanneer vertellen? »
Vertellen zwanger origineel »
Zwanger worden na 40e »
Vertellen dat we zwanger zijn »
Ons geheim bekend maken »

Schrijf je nu gratis in bij ikbenZwanger

Vriendin worden van ikbenZwanger.com! Meld je aan

Je reactie op Steun nodig

Alleen op de knop 'Bericht plaatsen' klikken als je zelf de volledige inhoud hebt geschreven en akkoord gaat met de richtlijnen.