Hoe voelt om stiefoma of stiefopa te worden?

Zwanger Opmerkelijk Gevoelens stiefoma en -opa

Emoties ten top

Door het aantal scheidingen van de afgelopen jaren zijn er ook veel samengestelde gezinnen. Met stiefouders, stiefkinderen en natuurlijk niet te vergeten stiefoma’s en stiefopa’s. Hoe ervaren die partners het die grootouder worden van een stiefkleinkind?

Emoties ten top natuurlijk zodra jullie weten dat je voor het eerst papa en mama gaat worden. Dat nieuws ga je snel vertellen aan de eersten die jullie het meest na staan: je eigen ouders. En tegenwoordig ook in vele gevallen: aan je stiefvader of stiefmoeder. En die worden dan ook opa en oma. Of ze willen of niet...

In 1950 werden er 6.462 echtscheidingen geregistreerd. In 1970 waren dat er 10.317 en in 1980 kwam het Centraal Bureau van Statistieken op meer dan het dubbele: 25.735 scheidingen. Het CBS stelt nu dat een derde van het aantal huwelijken in een scheiding eindigt.

Anno 2016 telde het CBS 33.414 echtscheidingen waarvan bijna 20.000 met kinderen. Dat is 39,1% van het aantal huwelijken. Met het tellen der jaren is dat aantal alleen maar hoger geworden.

Veel samengestelde gezinnen

Dat betekent inmiddels dat er veel samengestelde gezinnen in de afgelopen jaren zijn ontstaan. Met stiefkinderen en stiefmoeders en stiefvaders. En natuurlijk ook de stiefoma’s en stiefopa’s. Hier een paar ervaringen van zulke stiefoma’s en een stiefopa

Maureen vertelt. "Onze zoon kon de ware niet direct vinden. Hij was 34 toen na een paar relaties Susan in zijn leven kwam. Hij vroeg haar ook na twee jaar ten huwelijk dus zij was de ware. Een fijne en leuke meid. Maar het klinkt gek, we stonden helemaal niet stil bij het idee dat ze hoogstwaarschijnlijk ook kinderen wilden."

"Wij waren 60 toen aangekondigd werd dat ze zwanger waren. Heel blij waren we voor hen, maar van binnen was het even slikken. Vriendinnen van mij waren al jaren oma en gezien mijn leeftijd had ik het ook allang kunnen zijn, maar ja, je vóelt je niet 60 dus het was toch even wennen aan het idee."

Vijf oma’s en vijf opa’s

"Ik ging oma worden en mijn man opa, eigenlijk stiefopa. Mijn man is niet de vader van mijn zoon. De eerste vraag rees: gingen wij of de kinderen ons ook opa en oma noemen? Of ging ons kleinkind mij oma noemen en mijn man wat anders?"

"Want welbeschouwd kreeg dit kleinkind 5 oma’s en 5 opa’s. Want ook de ouders van Susan zijn gescheiden en die hebben inmiddels nieuwe partners. Daarnaast zijn er ook nog de ouders van onszelf, dus de opa’s en oma’s van de kinderen."

"Ik dacht dat als mijn man dan geen opa genoemd zou worden, vond ik het naar hem toe ook fijner dat ik dan ook niet oma genoemd wordt. Maar wat dan wel? Een dilemma voor ons. We besloten toen maar gewoon af te wachten hoe alles zou verlopen."

Een baby in mijn armen

"Mijn zoon was dus 37 toen hij vader werd en wij waren dus 61. Het was een bijzonder moment toen ik Jurgen in mijn armen kreeg. Nog maar een paar uurtjes oud en helemaal compleet. Het blijft een wonder van God. Vanaf dat moment voelde ik me ook echt ‘oma’. Mijn man Hans had dat niet."

Hans: "Het eerste wat ik dacht was: Ik word oud! Voor het eerst van mijn leven had ik een baby in mijn armen. Leuk, spannend en nieuwsgierig was ik naar dit baby’tje. Ik heb geen kinderen van mijzelf dus deze baby was voor mij een nieuwe ervaring. Maar een echte nieuwe superbeleving zoals mijn vrouw dat ervaarde, had ik niet."

"Er was geen bloedband maar ja, hoe dát dan zou voelen wist ik ook niet. Er was nu eenmaal geen vergelijkingsmateriaal. Nu is ons ventje 1.5 jaar en vind ik hem leuk, guitig, ondeugend, een handvol en eigenwijs. En ik ben dol op hem. Maar toch zie ik verschil: mijn vrouw is idolaat van dat ventje en ik ben dat niet."

"Maar Jurgen voelt wél volledig als mijn kleinkind. Ik denk dat ik ook hetzelfde zou voelen als ik de echte opa geweest was. Maar ik ben er aan de andere kant ook van overtuigd dat er hoe dan ook een gevoelsverschil is tussen eigen kind en stiefkind. Net als de beleving van een man met zijn kind en een vrouw met datzelfde kind. Die verschillen zijn er nu eenmaal."

Er zijn 7 oma's binnen ons gezin

Die verschillen die er zouden zijn, is wat Renate zal beamen. Zij is moeder van een volwassen dochter die nog vrijgezel is. De vriend van Renate heeft een volwassen zoon die onlangs vader is geworden. Renate wordt oma genoemd, maar wil dat niet. "Ik wil alleen oma zijn van het kind van mijn dochter, niet van de zoon van mijn vriend. We zijn nooit een gezin geweest en ik voel het ook niet als mijn zoon en dus ook niet als mijn kleinzoon. Ik heb gevraagd of ze me tante willen noemen."

Heel anders is het weer voor Frederike. Zij en haar man Anton hebben samen een zoon van 17 jaar. Haar man heeft uit een vorig huwelijk 3 kinderen. Via hen zijn er inmiddels 5 kleinkinderen in de leeftijd van 6 maanden tot en met 4 jaar. Het zesde kleinkind wordt in april verwacht.

Hoe voelde Frederike zich toen het eerste kleinkind zich aandiende? "Heel spannend en leuk. Ik realiseerde me wel dat ik niet de echte oma ben. Ik ben ook heel bewust op de tweede plaats gaan staan hierin, ook naar de kinderen toe. De familieconstructie is wat ingewikkeld en daarom zijn er 7 oma’s en 2 opa’s. Van die 7 oma’s zijn er 3 ‘nepoma’s’ om dat meer even zo te noemen."

"Ik wil dus niet de plek innemen van de echte oma’s en hen niet voor de voeten lopen. De kleinkinderen noemen ons oma en opa Patrick, naar onze zoon. Makkelijk voor de kleintjes om te weten welke opa’s en oma’s er bedoeld worden."

Oppas voor alle kleinkinderen

Frederike vindt dat er wel een verschil is tussen de kinderen en haarzelf. "Zij waren al ouder toen ik in het leven van hun vader kwam. Ze maken ook heel logisch onderscheid tussen mij en hun vader. Als ze bijvoorbeeld een oppas nodig hebben vragen ze dat eerder aan hun vader dan aan mij."

"Ik denk dat ik meer bezig ben met de kleinkinderen dan mijn man dat is. We zijn al jaren de wekelijkse oppas en nu hebben we de jongste van 6 maanden en ik ga er veel mee aan de wandel. We zijn bij alle kleinkinderen oppas geweest, tot een jaar. Dan gaan ze naar het kinderdagverblijf."

"De kleinkinderen beschouwen me dus als oma en ik voel me ook als hun oma. Maar als ik nadenk over het moment wanneer mijn eigen zoon een kind krijgt.. Ik denk dat ik me dán pas, als een échte oma voel."

De liefde gaat toch dieper

Opa Hans en oma’s Renate en Frederike kunnen zich voorstellen dat het misschien toch wel anders voelt bij een eigen kleinkind. Annette beaamt dit. Zij werd stiefoma van een kleinzoon en kreeg daarna een ‘eigen’ kleinkind.

Annette: "Dat was echt anders. Mijn gevoel naar mijn stiefkleinkind Bas veranderde niet echt, maar nu maakte ik mee dat mijn dochter moeder werd en ik dus de grootmoeder. Dat voelt al zo apart. Nu maakte ik álles van het begin af mee inclusief de zwangerschap van je eigen kind. Mijn liefde voor mijn stiefkleinzoon is groot, maar die voor mijn kleindochter gaat toch dieper."

Wordt je binnenkort oma? Kijk op onze site Kindje Klein voor alle artikelen voor oma's en opa's!