Lesje loslaten: vakantie zonder de baby

Toen we een tijdje terug eraan dachten om deze vakantie naar de sneeuw te gaan, kreeg ik meteen een steek in mijn maag. Ik zag een vakantie zonder onze baby Stein niet zitten, maar eentje mét baby al helemaal niet.

Wandelen of fietsen in de kou is niet echt zijn favoriete bezigheid. Als ik Stein een muts, handschoenen of een sjaal aan probeer te doen, doet hij er alles aan om het zo snel mogelijk weer uit te trekken. Geen winterliefhebber dus. Of in ieder geval nu nog niet.

De andere kinderen wilden natuurlijk wel hartstikke graag en ik besloot een balletje op te gooien bij mijn ouders. Of ze allllllsssssjeeeeblieeeeeft een ieniemini-weekje op onze Stein willen passen. En oh ja, inderdaad ook tijdens Oud en Nieuw. Ze vonden het goed. Superlief! Steintje zou daar een weekje logeren.

Ik denk dat als jullie mij hadden zien sjouwen dat jullie mij linea-recta naar een gesticht zouden sturen. Het leek wel of Stein daar tot z’n achttiende zou blijven logeren aan de spullen die ik mee had gegeven. Maar niet alleen spullen, ook de lijstjes (lees: gebruiksaanwijzingen) voor alles.

Mijn moeder vroeg aan me hoe ik dacht dat zij ooit haar kinderen groot had gebracht bij het zien van de lijstjes. Nu ik eraan terugdenk is het misschien ook een beetje overdreven om op te schrijven dat ze de schil van de banaan af moet halen en de banaan in zijn hand moet geven. Of dat ze voor het slapen gaan ‘slaap kindje slaap’ moet zingen en hem daarna een kusje moet geven. Of dat als ze naar buiten gaan, dat hij dan een jas aan moet. Tja, ik weet het ook niet. Het zal wel met mijn schuldgevoel te maken hebben gehad.

Toen we na een dikste knuffel hem bij mijn ouders brachten voelde het ineens goed. Hij ging met een tevreden koppie bij opa op schoot zitten. En toen wij met een knoop in onze maag weggingen, zwaaide hij heel vrolijk ‘daaaa’. Mijn schuldgevoel werd minder. Over 7 daagjes zien we hem weer en hij is blij bij opa en oma.

Inmiddels al een paar dagen met de andere drie kinderen in de sneeuw en ik mag het niet hardop uitspreken, maar wat is het genieten even zonder baby. Even quality-time met de drie groten: spelletjes doen, skiën, filmpjes kijken, niet speciaal hoeven te koken en vooral even je handen vrij hebben.

Kunnen douchen zonder dat hij de wc-rol uitrolt, koffie drinken zonder dat ik mijn kopje ergens hoog hoef te zetten. Ik heb al een paar dagen geen banaan of kinderkoekje aan mijn been of schouder en ik kan mijn spulletjes ‘gewoon’ ergens laten liggen zonder dat het meteen gesloopt wordt.

Een paar daagjes zonder dreumes en je beseft je ineens hoeveel energie hij normaal gesproken kost. En ik denk dat opa en oma daar nu over mee kunnen praten. Ze sturen de hele dag door foto’s en Stein heeft de leukste ‘vakantie’ ooit. Allemaal even opladen en over een paar daagjes knuffelen we je weer helemaal plat en laten we elkaar niet meer los.