Mola zwangerschap - het einde is in zicht

Daar ging eindelijk de telefoon. De gynaecoloog vertelde dat de HCG waarden weer gezakt waren en het er allemaal heel goed uitzag! Yes, wat was ik dankbaar! Gelukkig mocht ik over twee weken weer bloedprikken! Wat een opluchting. Ik was best wel trots op mijn lichaam dat de HCG waarden zakten en ik voelde me gelukkig ook al veel beter.

Ik merkte de twee weken erna dat ik positiever was en dat ik beter in mijn vel zat. Alleen de dag van het bloedprikken was weer een dag waar ik even doorheen moest. Ik merkte aan mijn lichaam dat de HCG gezakt was, minder moe, geen pijnlijke borsten en misselijkheid/ vervelend gevoel in mijn maag was ook weg. Toch was ik zenuwachtig toen de gynaecoloog weer belde.

Yes, gelukkig was de HCG waarde gezakt naar 4! Ik sprong een gat in de lucht, nog een klein stukje te gaan en dan is het uit mijn lichaam! De gynaecoloog vertelde dat ik weer een paar weken mocht wachten met bloedprikken omdat mijn waardes zo goed naar beneden gingen. Stiekem baalde ik nog wel dat het nu geen 0 was, maar sprak mezelf streng toe dat ik hiervan moest genieten.

Begin januari moest ik weer bloedprikken. Ik hoopte zo dat de HCG waarden op 0 waren, dat betekende dus (eindelijk) aftellen! Ik zat net in de auto onderweg naar huis toen de gynaecoloog belde. De HCG waarden zijn op 0!! YES! En nu verder...

De gynaecoloog vertelde dat ik langzaamaan weer zwanger mocht worden. WOW dit overviel me! Ik had wel de nieuwe richtlijn van mola-zwangerschap gelezen, waar dit in beschreven stond. Daarna moest ik gelijk lachen en vroeg ik aan de gynaecoloog: “Kunt u mij vertellen hoe ik rustig aan zwanger wordt?” Toen moest hij ook lachen en gaf toe dat rustig aan zwanger worden best lastig is.

We spraken af dat we nog twee cyclussen afwachten, nog één keer bloedprikken en als dat allemaal goed is, we weer zwanger mochten worden. Na het telefoongesprek belde ik gelijk mijn man op! Ik was in schok, paniek maar ook heel blij! We hebben thuis samen gepraat of we er over twee maanden weer klaar voor zouden zijn en of we het al wilde. We kwamen tot de conclusie dat we het niemand gingen vertellen dat we al mochten en we dit proces samen weer ingingen en een baby weer meer dan welkom was. Maar ook dat we het ontzettend spannend en lastig vonden, want wat als het weer fout zou gaan?

Twee maanden later zat ik weer bij het lab en dacht: “Zal dit dan de laatste keer zijn?” Ik hoopte het zo!!! Een dag later werd ik gebeld door de gynaecoloog met het GOEDE nieuws! Je mag weer zwanger worden! De gynaecoloog legde uit dat als je zwanger bent en je een week overtijd bent op controle moest komen. De gynaecoloog sloot het gesprek af en zei: “Ik hoop je snel weer te zien, maar dan als je zwanger bent.”