Van Complete Mola zwangerschap naar Trofoblast ziekte - deel 12

Pfff... Voor mijn gevoel duurde het heel lang eer dat de gynaecoloog mij zou bellen voor de uitslag. De afgelopen dagen waren heel verward. Ik had nog verschillende zwangerschapskwaaltjes en uitgeput van alles van de afgelopen tijd. Na een hele lange tijd wachten ging dan uiteindelijk de telefoon! YES YES YES YES de waardes waren gezakt naar 582. Wat een opluchting zeg!

Door mijn blogs ben ik in contact gekomen met iemand die ook een mola-zwangerschap heeft meegemaakt. Helaas zijn bij haar de HGC waardes niet gedaald en ging zij een heel ander traject in. Een traject waar ik voor gespaard ben gebleven. De aankomende twee blogs vertelt zij haar ongelofelijke verhaal:

Ze vertelt: "Mijn lieve man en ik dachten in juli 2017 in blijde verwachting te zijn. Wij kregen al vroeg een echo. De verloskundige liet ons tijdens de eerste echo een kloppend hartje zien en het zag er veelbelovend uit volgens haar. Tijdens die echo was ik 7 weken en 6 dagen zwanger. Helaas kreeg ik 2 dagen na de echo een bloeding. Ik belde de verloskundige en ik mocht die middag naar de praktijk komen om een echo te maken.

Daar werd mijn gevoel bevestigd: “Jullie hebben een miskraam gehad.” Ik mocht kiezen hoe ik de miskraam wilde laten verlopen en ik koos ervoor dat mijn lichaam het zelf op mocht lossen. Na drie dagen was er lichamelijk nog niks veranderd, maar ik werd wel met de dag zieker. Ik hield helemaal niks meer binnen, huilend zat ik bij de toilet en zei tegen mijn man: dit trek ik niet meer, ik ben op! Ieder slokje water wat ik nam, kwam er gelijk weer uit.

Ik zocht weer contact op met de verloskundige praktijk en ik mocht langskomen. De verloskundige maakte wederom een echo en vertelde ons dat de piek van de miskraam echt nog moest gaan komen. Ik vertelde haar dat ik dat lichamelijk niet vol kon houden en vroeg om een doorverwijzing naar een gynaecoloog.

Een aantal dagen na de bloeding had ik een afspraak bij de gynaecoloog en ook hij maakte een inwendige echo. Stilletjes keek hij naar het beeld en zei verder nog niks. Terug in zijn kamer waar mijn man zat te wachten vertelde hij wat zijn vermoedens waren. Een Molazwangerschap, hebben jullie daar weleens van gehoord? “Nee nog nooit van gehoord, wat is dat?” De gynaecoloog legde rustig aan ons uit wat een Mola zwangerschap inhield. Vervolgens ging hij gelijk van alles regelen. Mijn man en ik keken elkaar even diep in de ogen aan, en dachten: wat gebeurt hier allemaal?!

Ik kwam bij een onwijs goede en lieve gynaecoloog terecht. Hier waren wij ondanks het verdriet zo ontzettend blij mee. Hij hielp ons enorm en we konden met al onze vragen bij hem terecht. Bij een Mola zwangerschap ontstaat er veel weefsel in je baarmoeder en heb je een erg hoge HCG waarde (zwangerschapshormoon). Deze was bij mij onwijs hoog, boven de 2 miljoen en daardoor werd ik dus steeds zieker.

Na de afspraak bij de gynaecoloog konden we gelijk terecht bij de anesthesist. Tijdens het wachten kwamen de tranen, er kwam zoveel op ons af. De volgende dag zou ik moet spoed worden gecuretteerd en er moesten extra bloedzakken aanwezig zijn, want ik kon veel bloed gaan verliezen. Voor de curettage prikte ze nog een keer bloed om mijn HCG waarde precies te weten.

De curettage verliep goed. Wel verloor ik 1 liter bloed waar ik echt even van moest herstellen. Op de uitslaapkamer kwam een vrouw naar mij toe om alles te controleren en vroeg mij of het een jongetje of meisje was geworden? Huh? Vroeg ze dit nou echt? Sorry mevrouw, maar ik heb een miskraam gehad hoor. Tot op de dag van vandaag weet ik niet of dit door de narcose kwam of dat ze het echt vroeg. Toch weet ik nog precies waar ze aan mijn bed stond toen zij het vroeg.

Eenmaal terug op mijn kamer kwam een arts assistent vertellen dat het 99% zeker was dat het om een Mola zwangerschap ging, gezien hetgeen wat je verloren bent tijdens de curettage. Hij vertelde dat mijn HCG zo enorm hoog was en zei: “Wat moet jij je ziek gevoeld hebben.” Eindelijk, een bevestiging. Ik stelde mij dus echt niet aan! Het was een dagopname maar uiteindelijk moest ik twee nachten blijven in het ziekenhuis. Na de curettage was mijn HCG mooi gedaald en dat was goed nieuws. Vervolgens moet je iedere week bloedprikken om te kijken of je HCG blijft dalen.

Het weefsel van de curettage was op de kweek gezet en daar kregen wij na ruim een week de uitslag van… wat is wachten in zulke situaties verschrikkelijk! Het was inderdaad een Complete Mola zwangerschap (je hebt 2 soorten). Bij deze Complete Mola zwangerschap is er geen sprake van een embryo, en dus was er bij de verloskundige praktijk helaas iets niet helemaal goed gegaan. Want een kloppend hartje is er nooit geweest!

De week na de curettage werd ik toch weer erg ziek en bleek mijn HCG waarde weer verdubbeld te zijn. Er volgde (inmiddels was het al September '17) een CT-scan en helaas was de Mola nog steeds actief en zaten er 20 tot 30 uitzaaiingen in mijn longen. De Mola zwangerschap was een Trofoblast ziekte geworden."