Een onverwachte miskraam

   Zwanger    Miskraam    Een onverwachte miskraam

blog over zwangerschap en mama zijn

Annes dagboek
   Volg je mij ook?
Schrijf je nu in
en krijg de mooiste blogs in je mail

Eerste afspraak met de verloskundige

Nog anderhalve week en dan zullen we onze allereerste afspraak bij de verloskundige hebben. Het is nog altijd een bizar gevoel: spannend en ook ontzettend leuk dat we ouders mogen worden. Ik voel veranderingen zowel emotioneel als lichamelijk: op mijn buik liggen of oppas-kinderen die tegen me aan duwen/springen voelt niet prettig.

Ik weet nu echter wel waar het vandaan komt, en dat heb ik er voor over! Negen maanden niet op mijn buik slapen, maar negen maanden genieten van een kleine uk in mijn buik.

Veranderingen door de week heen

In de loop van de week zie ik afscheiding komen en veranderen, steeds roziger zoals vaker tijdens de aanloop van een menstruatie... Na veel lezen op internet weet ik nog niks. Op het ene moment ben ik enigszins gerustgesteld en op het andere moment hopeloos onzeker. Zo wil ik niet nog een ruime week wachten op de eerste check.

Op vrijdagavond bel ik toch maar de verloskundige om te checken wat hij er van zegt. "Je hoeft je niet direct zorgen te maken, goed dat je belt! Ik kan natuurlijk niets toezeggen maar dit hoeft niets ernstigs te betekenen, mocht je meer bloed gaan verliezen bel je ons weer?"’ Dit belletje zorgde voor een tijdelijk gerust gevoel.

Al is er ook een stemmetje dat iets anders zegt... Helemaal gerust ben ik niet, maar goed, ik moet het doen met de woorden van de verloskundige en de natuur zijn gang laten gaan....

Wat is dit...

De volgende dagen voel ik me nog steeds goed. Naast een mengeling van enthosiasme, spanning en nieuwsgierigheid is daar ook een stuk onzekerheid over het bloeden (want echt afscheiding is het inmiddels niet meer te noemen, bloeding wel). Dinsdagmidddag voel ik me moe, ziekig en totaal niet fit. Ook het bloeden word meer en maakt me enorm onzeker.

Het laatste uurtje van mijn werkdag ga ik rustig op de bank met de oppaskinderen een film kijken, maar ik ben blij als de ouders weer thuis komen en mijn werkdag erop zit... Eenmaal thuis bel ik de verloskundige opnieuw en vertel haar dat de afscheiding, waar ik vrijdag over belde, inmiddels is veranderd in bloeden en zeker de laatste uurtjes gaat lijken op menstrueren.

Ik wil niet toegeven aan het feit dat het niet goed is en zeg nog "wanneer is het te veel, wat is niet goed? Op griep en beetje buikkrampen na, gaat het nog. Ik weet niet of het nodig is, maar wat moet ik doen?" In de praktijk is gelukkig die avond spreekuur en de verloskundige wil me graag even zien. Eenmaal opgehangen komen er een paar tranen, wat is dit?

Twijfels bij ons beiden

Als mijn vriend thuis komt vertel ik hem dat we diezelfde avond nog langs mogen komen. We gaan wat eten en bespreken onze twijfels, vragen en verwachtingen. Wat moet je verwachten? "Wat weet ik niet, maar iets is niet goed" zeg ik. Dat is iets waar mijn vriend nog niet veel van wil weten, op internet staat zoveel ik maak me waarschijnlijk te druk...

Na het eten installeren we de nieuwe vaatwasser (die ook net deze dag geleverd was). Ik doe dit met mijn laatste krachten en we zijn beiden chagarijnig en gespannen. Wat duren minuten voor de belangrijke afspraak lang...

Geen goed nieuws...

Eenmaal bij de verloskundige in de kamer ben ik afwezig en onwijs gespannen. Een paar vraagjes volgden, waarbij er al snel gevraagd werd: "Zullen we eerst gaan kijken, dan weet je meer."! Daar gaan we dan, voor het eerst op de behandeltafel, de eerste echo in beeld zoals je vaker zit op tv. Een echte echo, een baarmoeder en daar een vruchtje. Met dit beeld voor me, raast er zo veel door mijn hoofd, maar vooral de vraag "EN?"

Al vrij snel is daar het antwoord... "Je bent inderdaad zwanger, zie hier, maar als ik jouw bloeden en de plek van het vruchtje bekijk, lijkt het erop dat dit niet goed gaat. Je gaat zo je werk afbellen, je kruipt lekker je bed in en gunt je zelf alle rust en tijd." "Oke mijn werk af bellen, is dat echt nodig, is het zo erg?"

"Ja meisje, je bent een hele goede werknemster als je nu wilt werken, maar jij gaat morgen écht niet werken, hiermee wil je lekker thuis zijn." Dit waren de duidelijke woorden, die hard binnen kwamen. Als een zombie loop ik weer naar buiten, met een onwijs leeg gevoel. Mijn vriend slaat een arm om me heen, een fijne steun die meer dan nodig is.

Leeg van binnen

Eenmaal thuis barsten we in tranen uit, zo onwerkelijk de positieve test was, nog onwerkelijker is het nieuws dat de zwangerschap zich aan het afbreken is. Leeg van binnen en met het nodige maandverband stap ik toch maar in bed. Tot een uur of 11 kan ik ieder halfuur naar het toilet, veel bloeden en heel veel buikkrampen. Daarna is het stil in mijn buik en ik huil. Echt stil...

Het nieuws delen

Ik app mijn vriendinnen dat ik de volgende dag wel graag zou willen afspreken bij mij thuis en ga slapen. Het was fijn om mijn beste vriendinnnen die volgende dag te zien. "Wat is er, is het werk je te veel?" waren een eerste paar vraagjes.

"Uhm, nee, we zijn gisteren bij de verloskundige geweest." Hierop een enthousiaste/verbaasde "HUH" van beide vriendinnen. "Maar het was niet goed... we hebben vannacht een miskraam gehad.". Wat een vreselijk stom woord is dat, het geeft me het gevoel dat ik iets mis heb gedaan. Een woord dat je ook direct met de feiten op de neus drukt.

Mijn vriendinnen zijn bezorgd, begripvol en alles wat je nog meer nodig kunt zijn op zo’n moment. Ik ben verdrietig, leeg, maar gek genoeg ook rustig. Waarschijnlijk omdat ik dit onbewust voelde aankomen en wist dat het niet goed zou gaan. En so be it, hard, maar het is niet anders, de natuur valt niet te sturen blijkt maar weer... Het blijven kleine wondertjes en dat beseffen we nu nog meer!

Van onze blogger Annes dagboek

blog over zwangerschap en mama zijn

Annes dagboek   •      Volg je mij ook?
Ik ben blogger bij ikbenZwanger

Dagelijks werk ik al pedagogisch medewerkster met jonge kinderen. Mijn vriend vindt het geweldig om een dagje met kleine kinderen opstap te gaan. En wat zouden we het leuk vinden om binnenkort een gezinnetje te worden...

Lees mijn vorige blog: 3 weken zwanger, ik wist het: ik ben zwanger
Lees het vervolg: Deze keer gaat de zwangerschap goed
   Volg je mij ook?

(Bijna) zwangere bloggers gezocht

Vind je het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je kinderwens, zwangerschap, bevalling of baby? Mail ons!

Zin in iets leuks? Zoek een geboortekaartje uit

Ontdek het leukste geboortekaartje voor jou!

Gratis producten meer

Zwanger? Vraag gratis de blije doos aan
Zwanger? Vraag gratis de blije doos aan
Zwanger? Vraag gratis de blije doos aan
Zwanger? Vraag gratis de blije doos aan
Gratis de blije doos NU met Nijntje rammelaar
Gratis de blije doos NU met Nijntje rammelaar

Beste artikelen over Miskraam

Miskramen komen best vaak voor. Ongeveer 25% van alle vrouwen krijgt een of meerdere miskramen. Bij bevruchting wordt een groot percentage van alle bevruchte eicellen voortijdig afgestoten. Meestal merk je dat niet eens, omdat je daarna gewoon ongesteld wordt. Lees onze beste artikelen en blogs:
Kans op miskraam blog »
Geen miskraam!? »
De miskraam in volle glorie »
De miskraam in volle glorie »
Miskraam of geen miskraam? »
Blijft deze wel zitten? »
Hartje klopt op echo? »

Schrijf je nu gratis in bij ikbenZwanger

Vriendin worden van ikbenZwanger.com! Meld je aan

Je reactie op Een onverwachte miskraam

Alleen op de knop 'Bericht plaatsen' klikken als je zelf de volledige inhoud hebt geschreven en akkoord gaat met de richtlijnen.